Iedereen die een behoorlijk aantal van onze recensies hier op Geeky Hobbies heeft bekeken, weet dat we in de loop der jaren veel verschillende UNO-spellen hebben gespeeld. UNO heeft in de loop der jaren veel verschillende spin-off spellen gemaakt, en we hebben de meeste daarvan ook echt bekeken. Sommige zijn slechts kleine aanpassingen aan de UNO-formule, terwijl andere de kern van de gameplay behoorlijk veranderen. Voordat ik eenAls ik een nieuw UNO-spel zie, ben ik altijd benieuwd waar het zal vallen in dit spectrum. Vorig jaar verscheen UNO Triple Play, waar ik erg benieuwd naar was.

Er zijn in de loop der jaren een aantal elektronische UNO-spellen uitgebracht. Sommige daarvan waren beter dan andere. Ik vond UNO Flash vooral leuk omdat het een soort snelheidsmechanisme aan het spel toevoegde en ook een manier om willekeurig te bepalen wie de volgende beurt mocht nemen. UNO Triple Play intrigeerde me om een paar redenen. De elektronische component was er daar één van. Het feit dat er drie speelstapels zijn en dat er drie spelers aan de beurt zijn, was een van de redenen.UNO Triple Play is een interessante draai aan het traditionele UNO-spel en voegt een aantal interessante nieuwe mechanismen toe, waardoor het een van de beste spin-offspellen van UNO is.

In de kern is UNO Triple Play vergelijkbaar met een typisch UNO-spel. Het doel is nog steeds om te proberen al je kaarten eerder kwijt te raken dan de andere spelers. Om een kaart te spelen moet deze overeenkomen met de kleur, het nummer of het symbool van de laatst gespeelde kaart. Het spel heeft een aantal actiekaarten die de gameplay ook veranderen. UNO Triple Play introduceert drie nieuwe kaarten in het spel.

De grootste verandering is de toevoeging van de elektronische component. De speleenheid heeft ruimtes voor drie verschillende aflegstapels. Voor elke beurt zal de speleenheid kiezen op welke van deze aflegstapels je kaarten kunt spelen. Je moet echter altijd voorzichtig zijn met het spelen van een kaart. Als je te veel kaarten op een stapel speelt, raak je deze overbelast. Hierdoor moet je kaarten trekken. Tot slot heeft het speleen optioneel speltype dat een timer aan de gameplay toevoegt en je dwingt om snel kaarten uit te spelen of een straf tegemoet te zien.

Als je de volledige regels/instructies voor het spel wilt zien, bekijk dan onze UNO Triple Play speelgids.

Toen ik UNO Triple Play ging spelen, was ik geïntrigeerd. Met de vele verschillende UNO-spellen die ik heb gespeeld, ben ik op zoek naar spellen die iets anders doen. Ze moeten de juiste balans vinden tussen het vasthouden aan de originele gameplay en het introduceren van een aantal nieuwe mechanismen die het spel op interessante manieren veranderen. Hopelijk verbeteren deze veranderingen het originele spel. UNO Triple Play had de volgende kenmerkenpotentieel om de originele UNO te verbeteren, en ik denk dat het dat in veel opzichten doet.

Het meest voor de hand liggende verschil komt van de speleenheid. De speleenheid doet eigenlijk een aantal dingen. De eerste verandering komt doordat er drie verschillende aflegstapels zijn. De speleenheid kiest naar welke van deze aflegstapels je kunt spelen. Op basis van mijn ervaring lijkt het volledig willekeurig welke velden het voor je kiest. Zelfs het aantal keuzes dat je hebt lijkt willekeurig te zijn. Ik zouSoms krijg je maar één keuze, en andere keren mag je naar één van de drie aflegstapels spelen.

Hoewel de drie aflegstapels hun eigen problemen hebben, vond ik de toevoeging voor het grootste deel goed. Meestal krijg je twee keuzes voor stapels om op te spelen. Misschien had onze groep gewoon geluk toen we speelden, maar het leek het aanzienlijk makkelijker te maken om kaarten te spelen als je aan de beurt was. Als je twee verschillende stapels hebt waarop je kunt spelen, is de kans groter dat je een kaart hebt die je tijdens je beurt kunt spelen.Er zal ook een behoorlijk aantal keren zijn dat je op meer dan één stapel kunt spelen. Dit geeft je de keuze welke kaart je speelt als je aan de beurt bent. Dit kan mogelijk een beetje strategie aan het spel toevoegen.

Het spel dat willekeurig kiest op welke stapels je kunt spelen, is wel leuk tussen de geluidseffecten en de lichtjes. In theorie vind ik het niet erg dat het spel willekeurig kiest op welke stapels je kunt spelen. Als je op elk moment op alle drie de stapels kunt spelen, zou het veel te gemakkelijk zijn om je kaarten uit te spelen. Omdat het willekeurig is op welke stapel je kunt spelen, moet je je strategie aanpassen omdat die kan veranderen op basis van watstapels waarop je kunt spelen.

Het probleem met dit element van het spel is dat het meer geluk aan het spel toevoegt. In principe moet je hopen dat het spel aan jouw kant staat. Als het spel je stapels blijft geven waarop je kunt spelen, heb je een goede kans om het goed te doen in het spel. Als het steeds stapels kiest waarop je niet kunt spelen, wordt het een stuk moeilijker. Het aantal stapels dat het kiest kan een grote invloed hebben op de uitkomst van het spel.Het is duidelijk dat het hebben van twee of zelfs drie opties altijd beter is dan het hebben van slechts één optie. Dit is vooral waar wanneer de overload mechanic in het spel komt. Waarschijnlijk zullen sommige spelers meer profiteren van de willekeurige keuze dan anderen.

Naast de mogelijkheid om op drie verschillende stapels te spelen, is de andere belangrijke toevoeging die de speleenheid toevoegt aan UNO Triple Play het overbelastingsmechanisme. Elke keer dat je een kaart naar een stapel speelt, druk je op de bijbehorende knop. Dit vertelt de speleenheid dat er een kaart naar de stapel is gespeeld. De speleenheid beslist willekeurig hoeveel kaarten er naar elke stapel kunnen worden gespeeld voordat ze overbelast raken.Het spel heeft indicatielampjes om je een idee te geven hoeveel kaarten je nog op een stapel kunt leggen. Als dit lampje rood wordt, neem je een risico elke keer dat je nog een kaart op de stapel legt. Als je de kaart speelt die de stapel overbelast, moet je één tot vier kaarten trekken.

Ik vond het mechanisme van overbelasting over het algemeen goed. Meestal kun je een overbelasting niet vermijden, vooral als je maar één stapel hebt waarop je kunt spelen. Het voegt echter af en toe interessante beslissingen toe aan het spel. Als je op twee of drie van de stapels kunt spelen, kun je besluiten om niet op een stapel te spelen die al een tijdje in het rood staat. Soms moet je het risico afwegen om op de stapel te spelen. HetHet kan echt handig zijn om tot een stapel te spelen, maar is het risico om kaarten te moeten trekken het waard? Het voegt niet veel strategie toe aan het spel, maar ik denk dat het een leuke toevoeging is aan UNO Triple Play.

Het laatste dat de spelunit toevoegt, is de timermodus. Als je deze modus kiest, speelt het spel in principe hetzelfde als het normale spel. De enige echte verandering is dat er nu een tijdslimiet is voor hoe lang je een kaart moet spelen. Als je aan de beurt bent, moet je snel analyseren naar welke stapels je kunt spelen en kijken of er kaarten zijn die je kunt spelen. Vervolgens moet je de kaart spelenen druk zo snel mogelijk op de bijbehorende knop. Je moet dit allemaal binnen zeven seconden doen. Als je dat niet kunt, trek je zes kaarten. Dat zijn veel kaarten, dus dat wil je als het even kan vermijden.

Over het algemeen vond ik de timermodus leuk, ook al is het niet voor iedereen weggelegd. Het voegt wel een gevoel van stress toe aan het spel, omdat je snel beslissingen moet nemen. Ik denk echter dat het een goed gevoel van stress is. Je moet snel denken terwijl je racet tegen de timer. Dit zal er soms toe leiden dat je kaarten speelt die je normaal niet zou spelen. Als je niet gedwongen wordt om een kaart te trekken, zul je meestalVoor spelers die niet van snel spelen houden, kan de tijdsdruk te veel zijn. Ik vond het snelheidsmechanisme wel leuk, omdat het een goede afwisseling was van het normale spel. Ik zou het niet altijd gebruiken, maar ik zie beide speltypen van UNO Triple Play van tijd tot tijd wel spelen.

De laatste toevoeging aan UNO Triple Play zijn drie nieuwe kaarten. Twee van deze kaarten hebben direct te maken met de speleenheid en de derde kaart speelt als een normale actiekaart. Ik vond de kaart Discard Two of the Same Color erg leuk. Het komt erop neer dat je de kaart tegelijk met een andere kaart van dezelfde kleur kunt spelen. Als je deze goed gebruikt, kun je tijdens je beurt twee kaarten weggooien in plaats van één.Dit is een kaart die ik in de toekomst graag in andere UNO-spellen geïmplementeerd zou zien. De Wild Clear is een solide kaart die je behoedt voor het overladen van een stapel, omdat de stapel dan weer groen wordt. De Wild Give Away-kaart is interessant omdat hij je eigenlijk aanmoedigt om te proberen een stapel te overladen. Als je de stapel overlaadt, mag je de kaarten aan andere spelers geven. Hierdoor kun je direct aanvallen...In het algemeen vond ik de drie nieuwe kaarttoevoegingen aan UNO Triple Play leuk.

Aan het eind van de dag denk ik dat UNO Triple Play een verbetering is ten opzichte van het originele UNO. Het doet goed werk door trouw te blijven aan het originele spel, terwijl het ook iets nieuws doet. Het spel is een goed voorbeeld van wat een spin-off bordspel zou moeten doen. UNO Triple Play speelt dicht genoeg bij het origineel om fans te behagen. Het verandert echter genoeg dingen zodat het voelt als een nieuw spel. Het kan recency bias zijn, maarIk denk dat ik uiteindelijk UNO Triple Play meer zal spelen dan het originele UNO-spel.

Met de toevoegingen uit de weg, laten we het snel hebben over wat het spel gemeen heeft met het originele UNO. De gameplay is in principe hetzelfde als het originele spel. Het spel is vrij eenvoudig. Het is duidelijk welke kaarten je elke beurt kunt spelen. Soms moet je een beslissing nemen. Andere keren heb je maar één keuze, of is je keuze echt duidelijk. Het spel is verre van diep. Hetvertrouwt op veel geluk, omdat de kaarten die je krijgt waarschijnlijk een vrij grote rol spelen in hoe goed je het uiteindelijk doet. Als je niet van de UNO-gameplay houdt, zie ik UNO Triple Play je niet van gedachten veranderen.

Toch heb ik UNO altijd wel leuk gevonden. Het spel is niet bedoeld om heel strategisch te zijn, maar om een spel te zijn waar je van kunt genieten zonder al te veel na te hoeven denken over wat je aan het doen bent. Het spel is makkelijk te spelen en te leren. Meestal gaat het ook vrij snel, zolang je niet in een situatie terechtkomt waarin niemand zijn overgebleven kaarten kan uitspelen. De reden dat ik UNO het leukst vind, is datDegenen die genieten van de UNO-gameplay of gewoon op zoek zijn naar een eenvoudig kaartspel, zullen genieten van UNO Triple Play.

De onderdelen van het spel vond ik over het algemeen vrij goed. Het ontwerp van de kaarten komt overeen met dat van elk ander UNO-spel. Het ontwerp van de kaarten is nogal eenvoudig, maar het is to the point. De kaarten zouden lang mee moeten gaan zolang je er niet te ruw mee omgaat. De speeleenheid vond ik over het algemeen goed. Het lijkt vrij goed te werken. Het is zo stevig dat ik denk dat het lang mee zou moeten gaan. De combinatie vanDe geluiden en lichten werken goed. De enige echte klacht die ik heb over de game-eenheid is dat er geen reset-knop op lijkt te zitten. Om hem te resetten voor een ander spel/een andere hand, lijkt het alsof je hem moet omdraaien en de bijbehorende schakelaar moet omzetten. Hoewel dit geen groot probleem is, is het wel vervelend. Een reset-knop op de voorkant van de game-eenheid zou op prijs worden gesteld.

Uiteindelijk was ik behoorlijk onder de indruk van UNO Triple Play. Het spel heeft nog steeds de meeste problemen die aanwezig zijn in alle UNO-spellen (een grote afhankelijkheid van geluk in vergelijking met strategie). Ik denk echter dat het het originele spel op veel verschillende gebieden verbetert. De eenvoudige laid back gameplay waar de franchise bekend om staat, is nog steeds aanwezig. Het spel doet goed werk door trouw te blijven aan het originele spel, terwijl het ookDe speleenheid werkt goed terwijl er extra aflegstapels en het overcharge mechanic zijn toegevoegd. Dit zijn grotendeels goede toevoegingen. Zelfs de nieuwe kaarten zijn goede toevoegingen aan het spel.

Mijn aanbeveling voor UNO Triple Play is eigenlijk vrij duidelijk. Als je nooit om UNO hebt gegeven, zie ik dat niet veranderen met UNO Triple Play. Fans van het originele spel die echter een andere ervaring willen, zouden moeten genieten van UNO Triple Play en overwegen om het op te pikken.

UNO Driedubbel spel

Jaar: 2021 Uitgever: Mattel Ontwerper: NA Kunstenaar: NA

Genres: Kaart, Familie

Leeftijden: 7+ Aantal spelers: 2-6 Lengte van het spel: 10-15 minuten per hand

Moeilijkheidsgraad: Licht Strategie: Licht Geluk: Matig

Onderdelen: 112 kaarten, UNO Triple Play Unit, instructies

Voordelen:

• Het is een goede balans tussen trouw blijven aan het origineel en het toevoegen van interessante nieuwe mechanieken.
• Behoudt de eenvoudige, gemakkelijke en plezierige gameplay waar de franchise bekend om staat.

Minpunten:

• Heeft de meeste problemen waar UNO bekend om staat.
• Sommige van de nieuwe mechanismen voegen wat geluk toe aan het spel.

Beoordeling: 3.5/5

Aanbeveling: Voor fans van UNO die een nieuwe interessante draai aan de formule willen geven.

Waar te koop: Amazon, eBay (Amazon heeft een exclusieve versie van het spel met de naam UNO Triple Play Stealth). Alle aankopen via deze links (inclusief andere producten) helpen Geeky Hobbies draaiende te houden. Bedankt voor je steun.