Als groot fan van puzzelspellen ben ik altijd geïnteresseerd in nieuwe spellen in het genre. A Little to the Left intrigeerde me toen ik het voor het eerst zag. Het idee van een puzzelspel gebaseerd op opruimen/organiseren was een idee waarvan ik dacht dat het goed zou werken voor een puzzelspel. In combinatie met de relaxte/ontspannen sfeer was ik enthousiast om het uit te proberen. A Little to the Left is een leuk en ontspannend puzzelspelSpel dat een paar problemen heeft waardoor het niet zo goed is als het had kunnen zijn.

A Little to the Left is in feite wat je krijgt als je een puzzelspel combineert met een organiserend uitgangspunt. Het spel is verdeeld in een aantal puzzels die zijn opgebouwd rond het opruimen van je huis en het organiseren van voorwerpen op een bepaalde manier. Deze kunnen variëren van het oprapen van rommel, het ordenen van de voorwerpen op een manier die het meest logisch is, het oplossen van abstracte puzzels en het creëren van symmetrie met voorwerpen.

De besturing van A Little to the Left is vrij eenvoudig. In principe kun je een voorwerp vastpakken en naar een nieuwe locatie slepen of draaien.

Een van de belangrijkste redenen waarom A Little to the Left me zo intrigeerde, was het relaxte gevoel. Hoewel puzzelspellen zelden actievol/stressvol zijn, vond ik het idee van een relaxte puzzelgame wel leuk. Het spel doet over het algemeen erg zijn best om een ervaring te creëren waar je rustig van kunt genieten zonder stress. Dit komt door een paar ontwerpbeslissingen.

Ten eerste zijn de puzzels aan de korte kant. Je kunt de meeste puzzels binnen een paar minuten voltooien. Hierdoor is A Little to the Left het type spel waarmee je een paar puzzels kunt spelen als je een korte ontspannende pauze nodig hebt.

De beelden en het geluid/muziek van A Little to the Left ondersteunen de ontspannen sfeer ook goed. Het spel maakt gebruik van een meer minimalistische kunststijl, wat volgens mij echt werkt voor het spel. Het spel doet echt zijn best om je een ontspannen gevoel te geven terwijl je het speelt.

Afgezien van de relaxte sfeer, waren de puzzels van A Little to the Left interessant voor me. Het idee om een puzzelspel te bouwen rond opruimen/organiseren leek me een goed idee. Het spel maakt grotendeels goed gebruik van het uitgangspunt.

Organiseren/opruimen werkt eigenlijk best goed als thema voor een puzzelspel. Veel van de puzzels geven je een hoop willekeurige voorwerpen die over het scherm zijn verspreid. Uitzoeken hoe je de voorwerpen kunt organiseren volgens een soort patroon/systeem geeft een vreemde voldoening.

Voor het grootste deel vind ik het puzzelontwerp van A Little to the Left vrij goed. Sommige puzzels zijn duidelijk beter dan andere, maar over het algemeen vond ik het leuk om ze uit te puzzelen. Sommige puzzels zijn vrij eenvoudig, andere vereisen meer out of the box-denken. Een flink aantal puzzels heeft zelfs meerdere oplossingen. Als het uitgangspunt je intrigeert, denk ik dat het puzzelontwerp je zal vermaken.

Wat betreft de moeilijkheidsgraad van A Little to the Left, zou ik zeggen dat die nogal kan variëren. Ik zou zeggen dat de meerderheid van de puzzels vrij eenvoudig is. Voor veel van de puzzels had ik vrij snel een oplossing in gedachten. Sommige van deze puzzels hebben echter meerdere verschillende oplossingen. Sommige van deze alternatieve oplossingen kunnen een stuk moeilijker zijn om uit te vogelen.

Ik zou de meeste puzzels classificeren als makkelijk tot matig moeilijk. Er zijn af en toe wat puzzels die een stuk moeilijker zijn. Ze zijn niet per se moeilijk, maar ik had moeite om de logica achter de puzzel te achterhalen. Sommige puzzels zijn vrij abstract en je moet denken als de ontwerper van de puzzel om erachter te komen wat het is.

Dit is waarschijnlijk mijn grootste probleem met A Little to the Left. Ik had het niet erg gevonden als de puzzels moeilijk waren geweest. Sterker nog, ik vind dat het spel moeilijker had moeten zijn. Het probleem is dat sommige logica achter bepaalde puzzels gewoon nergens op slaat. Dit leidt ertoe dat de puzzels meer een oefening in vallen en opstaan worden, dan dat je probeert de logica van de puzzel te achterhalen. Uiteindelijkdeze puzzels waren meer frustrerend dan moeilijk.

Hoewel dit het grootste probleem van A Little to the Left is, is het goede nieuws dat je om deze puzzels heen kunt werken. Als je een puzzel niet kunt oplossen, kun je gebruikmaken van het hintsysteem. Het hintsysteem laat je in principe een afbeelding van de oplossing zien. Je kunt kiezen welk deel van de oplossing je onthult om jezelf een hint te geven. Ik zou willen dat het spel je eerst een andere hint gaf dan alleen deIk waardeer de mogelijkheid om een hint te krijgen als je vastzit. Bovendien kun je een puzzel overslaan en er later op terugkomen als je er niet uitkomt.

Naast de moeilijkheidsgraad die varieert van eenvoudig tot te abstract, is het andere grote probleem van A Little to the Left de lengte. Het spel is niet superlang. Het spel heeft ongeveer 75 puzzels om op te lossen, waarvan sommige een paar verschillende oplossingen hebben. De lengte van elke puzzel verschilt. Je zult de meeste waarschijnlijk binnen een paar minuten uitspelen. Uiteindelijk zou je het hele spel moeten kunnen uitspelen inOngeveer 3-4 uur. Daarnaast is er elke dag een puzzel die je moet oplossen. Soms voelen deze puzzels uniek aan, en andere keren voelen ze aan als een herhaling van een puzzel uit het hoofdspel. Uiteindelijk was ik een beetje teleurgesteld door de lengte, omdat ik wilde dat er iets meer in het spel zat.

Uiteindelijk heb ik genoten van mijn tijd met A Little to the Left. Het uitgangspunt om een puzzelspel te bouwen rond opruimen/organiseren werkt beter dan je zou verwachten. Het spel is recht voor z'n raap en creëert een relaxte ervaring. Het puzzelontwerp is over het algemeen vrij goed en de gameplay is vreemd genoeg bevredigend.

De moeilijkheidsgraad van het spel voelt echter een beetje op en neer. Sommige puzzels kunnen heel makkelijk zijn, maar de meeste zijn middelmatig moeilijk. De ergste puzzels zijn de puzzels waarvan de oplossingen nogal willekeurig lijken. Tenzij je de logica kunt achterhalen die de ontwerper van de puzzel heeft gebruikt, zit je eigenlijk vast aan trial-and-error of het hintsysteem van het spel om erachter te komen. Dit wordt gecombineerd met het feit dat ALittle to the Left is aan de korte kant, want de meeste spelers zullen het spel waarschijnlijk binnen 3-4 uur uitspelen.

Mijn aanbeveling voor A Little to the Left hangt in principe af van hoe je denkt over puzzelspellen en het relaxte uitgangspunt van opruimen/organiseren. Als het niet jouw type spel lijkt, zie ik A Little to the Left je niet van gedachten veranderen. Als het spel je echter wel leuk lijkt, denk ik dat je moet overwegen het op te halen.

Een beetje naar links

Verschijningsdatum: 8 november 2022 Systemen: Mac, Nintendo Switch, PC

Ontwikkelaar: Max Inferno Uitgever: Geheime modus ESRB-beoordeling: Iedereen

Genres: Ongedwongen, Indie, Puzzel

Officiële website //maxinferno.com/

Voordelen:

• Een ontspannende, relaxte puzzelervaring.
• Een slim puzzelontwerp dat gebruik maakt van het opruimen/organiseren principe voor vreemde bevredigende puzzels.

Minpunten:

• Sommige van de puzzeloplossingen zijn niet erg logisch en je moet ze gewoon met vallen en opstaan oplossen.
• Vrij kort met slechts 3-4 uur.

Beoordeling: 3.5/5

Aanbeveling: Voor fans van ontspannende puzzelgames die geïntrigeerd zijn door het thema opruimen/organiseren.

Waar te koop Nintendo Switch, Stoom

Wij van Geeky Hobbies willen Max Inferno en Secret Mode bedanken voor het recensie-exemplaar van A Little to the Left dat we voor deze recensie hebben gebruikt. Behalve het ontvangen van een gratis recensie-exemplaar van het spel, hebben wij van Geeky Hobbies geen andere compensatie ontvangen voor deze recensie. Het gratis ontvangen van het recensie-exemplaar heeft geen invloed gehad op de inhoud van deze recensie of de uiteindelijke score.