Overzicht en regels van het Oregon Trail-kaartspel

Kenneth Moore 12-10-2023
Kenneth Moore

Voor veel kinderen in de Verenigde Staten die zijn opgegroeid in de jaren 1980, 1990 en begin 2000 zal het videospel The Oregon Trail waarschijnlijk herinneringen oproepen. Voor degenen die het spel niet kennen: in The Oregon Trail neem je de leiding over een familie die halverwege de jaren 1850 naar het westen trekt. In het videospel moet je voorraden kopen, verschillende uitdagingen aangaan, jagen, rivieren oversteken en maar hopen dat je overleeft.Ik herinner me The Oregon Trail nog goed uit mijn kindertijd, ook al weet ik niet of ik Oregon ooit veilig heb bereikt. Met de nostalgie die mensen hebben voor het videospel, is het geen grote verrassing dat The Oregon Trail Card Game is gemaakt. Hoewel het spel sterk afhankelijk is van geluk en soms erg moeilijk kan zijn, heeft The Oregon Trail Card Game nog steeds iets charmants.Spel dat het een leuk spel maakt.

Hoe te spelen

Hoe het kaartspel The Oregon Trail te spelen

Setup

Schrijf ieders naam op het rooster van de wagengroep. Leg de startkaart (Independence, MO) aan de ene kant van de tafel en de eindkaart (Willamette Valley, OR) aan de andere kant van de tafel. Verdeel de rest van de kaarten op basis van hun rug in drie stapels en schud elke stapel afzonderlijk. Deel vijf trailkaarten uit aan elke speler. Deel voorraadkaarten uit aan elke speler op basis van het aantal spelers:

  • 2-4 spelers: 5 voorraadkaarten
  • 5 spelers: 4 voorraadkaarten
  • 6 spelers: 3 voorraadkaarten

Spelers mogen hun eigen kaarten bekijken, maar niet aan de andere spelers laten zien. De voorraadkaarten die niet aan de spelers zijn uitgedeeld, worden in stapels van gelijke voorwerpen op tafel gelegd. De rest van de kaarten die niet aan de spelers zijn uitgedeeld, vormen trekstapels. De speler die het dichtst bij Willamette Valley, OR is geboren, mag als eerste speler.

Het spel spelen

Als een speler aan de beurt is, kan hij een van de volgende drie acties uitvoeren:

  1. Speel een trailkaart en voeg deze toe aan het huidige pad.
  2. Speel een voorraadkaart.
  3. Trek een trailkaart (als je geen trailkaart kunt spelen en geen voorraadkaart wilt spelen).

Trail Kaarten

Als een speler een trailkaart uitspeelt, moet hij deze uitspelen op een manier die aansluit op de laatst uitgespeelde trailkaart. De kaarten kunnen in beide richtingen worden gedraaid om aan te sluiten op het vorige pad. Als een speler een trailkaart heeft die hij kan uitspelen, moet hij deze uitspelen, tenzij hij een voorraadkaart uitspeelt.

Als een routekaart de tekst "Druk op de spatiebalk om verder te gaan" heeft, moet de speler die de kaart heeft gespeeld de bovenste calamiteitenkaart trekken. Wat er op de kaart staat, geldt voor de speler die de kaart heeft gespeeld.

Als een speler een rivierkaart uitspeelt, moet hij de aanwijzingen op de kaart volgen om te proberen met succes de rivier over te steken. Als hij het getal gooit dat nodig is om de rivier over te steken, gebeurt er niets en gaat het spel door naar de volgende speler, net als bij een normale beurt. Als de speler er niet in slaagt om met succes de rivier over te steken, krijgt hij de gevolgen van het getal dat hij heeft gegooid. Als de rivier niet op de kaart stond, wordt het spel voortgezet.Als de rivier met succes is overgestoken, moet de volgende speler zijn beurt gebruiken om te proberen de rivier over te steken door de dobbelsteen te gooien. Dit gaat zo door totdat één speler met succes de rivier is overgestoken.

Een van de spelers heeft een twee gegooid, dus de groep is met succes de rivier overgestoken.

Een speler kan een fort of stad uitspelen om verbinding te maken met een andere routekaart. Als de stad of het fort wordt uitgespeeld, mag de speler de actie uitvoeren die op de kaart staat.

Zie ook: UNO Dragon Ball Z kaartspel: spelregels en instructies voor het spelen

Als de wagen kapot gaat of de ossen sterven, kunnen de spelers in hun beurt geen kaarten uitspelen totdat de situatie is opgelost.

Telkens als er vijf kaarten met elkaar verbonden zijn, wordt het spoor gestapeld. De spelers nemen de eerste kaart van de gespeelde groep en leggen die bovenop alle andere kaarten.

Er zijn vijf trailkaarten gespeeld. De vijf kaarten worden gecombineerd met de bovenste kaart bovenop.

Leveringskaarten

In plaats van het uitspelen van een routekaart heeft de speler de mogelijkheid om een bevoorradingskaart uit te spelen. Normaal gesproken kan een speler slechts één bevoorradingskaart uitspelen in zijn beurt, maar als er nog maar twee spelers over zijn kunnen ze twee bevoorradingskaarten uitspelen in hun beurt. Het belangrijkste gebruik van een bevoorradingskaart is om deze uit te spelen om een calamiteitenkaart voor een van de spelers weg te spelen.

In sommige situaties kan een speler ook een van zijn voorraadkaarten verliezen. Als hij nog een of meer voorraadkaarten heeft, kan hij kiezen welke kaart hij terugstuurt naar de voorraadwinkel. Als een speler geen voorraadkaarten meer heeft en een kaart verliest, moet hij willekeurig een voorraadkaart van een van de andere spelers kiezen om af te leggen.

Tot slot kan een speler op elk moment twee van zijn voorraadkaarten inruilen voor een voorraadkaart naar keuze. Twee spelers kunnen allebei een kaart inruilen, maar de spelers moeten dan beslissen wie de nieuwe kaart krijgt.

Calamiteitenkaarten

Als een speler een calamiteitenkaart trekt, leest hij de tekst van de kaart hardop. Sommige calamiteitenkaarten doden een speler onmiddellijk.

De meeste calamiteitenkaarten geven de spelers een kans om de situatie te verhelpen voordat ze sterven. Deze calamiteitenkaarten geven aan hoeveel ronden de spelers hebben om de calamiteit te verhelpen. Een ronde begint met de speler links van de speler die de calamiteitenkaart heeft getrokken. Elke speler, inclusief de speler die de kaart heeft getrokken, heeft de kans om een voorraadkaart te spelen om de calamiteit te verhelpen voordat een ronde is afgelopen.Als de spelers op tijd de nodige bevoorradingskaart(en) spelen, wordt de calamiteitenkaart afgelegd. Als de bevoorradingskaarten niet op tijd worden gespeeld, ondergaat/ondervinden de speler(s) die door de calamiteit wordt/worden getroffen de gevolgen van de kaart.

Om deze calamiteit te genezen moet een speler een kledingkaart uitspelen. Zodra de kledingkaart is uitgespeeld, is de calamiteit genezen.

Stervende

Als een speler sterft door een spoor- of calamiteitenkaart, kan hij twee van zijn voorraadkaarten aan de rest van de groep geven. De rest van zijn voorraadkaarten gaat terug naar de voorraadwinkel. Alle spoorkaarten in de hand van een dode speler worden op de bodem van de spoorstapel gelegd. De naam van de speler wordt verwijderd van het dienstrooster van de karavaan en zijn naam wordt toegevoegd aan een grafsteen op de achterkant van de kaart.

Zie ook: Tripoley dobbelspel: recensie en spelregels

Einde van het spel

Het Oregon Trail Kaartspel kan op twee manieren eindigen.

Als alle spelers sterven, verliest iedereen.

Omdat alle spelers zijn gestorven, eindigt het spel met alle spelers die hebben verloren.

De spelers bereiken Willamette Valley, OF als ze in staat zijn om tien sets van vijf kaarten uit te spelen (50 trail kaarten in totaal). Als ten minste één speler nog in leven is en Willamette Valley bereikt, winnen alle spelers het spel.

De spelers hebben 50 kaarten kunnen spelen en hebben het spel gewonnen.

Mijn gedachten over het Oregon Trail-kaartspel

Toen ik The Oregon Trail Card Game voor het eerst zag, wist ik niet precies wat ik zou krijgen. Als je naar de doos kijkt, lijkt het een beetje op een designer spel. Tegelijkertijd is het gemaakt door Pressman Toy Corporation, die niet echt bekend staat om hun designer bordspellen. Na het spelen van het spel voelt het een beetje als een mix van een massamarkt spel en een designer spel. Het is een vrij licht spelmaar het heeft een aantal interessante ideeën die je niet echt ziet in bordspellen voor de massamarkt.

Het eerste dat me opviel was dat The Oregon Trail Card Game een vrij eenvoudig spel is om te leren en te spelen. Ik denk dat het 5-10 minuten duurt om het spel uit te leggen aan nieuwe spelers. In principe speel je gewoon kaarten. Het belangrijkste dat je moet leren is wat de verschillende kaarten doen. Voor mensen die nog nooit een coöperatief spel hebben gespeeld, kan het iets langer duren om uit te leggen hoeHet Oregon Trail kaartspel is zo eenvoudig dat het heel goed zou werken als een inleidend coöperatief spel.

Het probleem met het feit dat The Oregon Trail Card Game gemakkelijk te spelen is, is het feit dat het de spelers niet veel opties voor strategie biedt. Er zijn een paar strategische beslissingen te nemen in het spel, maar veel daarvan spelen geen grote rol in de uitkomst van het spel. De uitkomst van het spel staat al enigszins vast wanneer de kaarten worden geschud. Als veel van de slechtste kaarten vroeg in het spel opduiken, is de uitkomst van het spel al bepaald.Hoewel je op elk moment kunt kiezen welke kaart je speelt, is de keuze meestal duidelijk of is er maar één optie.

Ik denk dat het grootste gebied voor strategie in The Oregon Trail Card Game is om te bepalen wanneer en of een voorraadkaart moet worden gebruikt om een andere speler te helpen. Soms kan het zelfs gunstig zijn voor de groep om een van de spelers gewoon te laten sterven in plaats van kaarten te verspillen om te proberen hem te redden. Aangezien er maar één persoon de finish hoeft te halen om iedereen te laten winnen, zul je uiteindelijk misschien iemand moeten laten gaan.Dit kan een beetje saai zijn voor de speler die sterft omdat hij het spel niet meer kan beïnvloeden, maar het kan de beste keuze zijn voor het team.

Naast het strategisch laten sterven van een van de spelers, zijn er ook een aantal risico-beloningsbeslissingen die je in het spel moet nemen. Een goede manier om voorraadkaarten te sparen is om ze niet te gebruiken om meteen een andere speler te redden. Sommige calamiteitenkaarten lossen zichzelf op als je ze de tijd geeft. Je loopt het risico dat je nog een kaart trekt die de speler doodt, maar je kunt mogelijk een voorraadkaart sparen die je kunt gebruiken om een andere speler te redden.Het is belangrijk om te kiezen wanneer je risico's neemt in het spel. Uitzoeken wat de beste momenten zijn om calamiteitenkaarten te trekken of rivieren over te steken, kan een rol spelen bij je succes of falen.

Omdat ik als kind een fan was van het videospel, was ik benieuwd hoe het thema zou worden toegepast op het kaartspel. Voor het grootste deel vind ik dat het spel het videospel goed nabootst. Het spel heeft een flink aantal verwijzingen naar het videospel (je kunt bijvoorbeeld vrij gemakkelijk sterven aan dysenterie) en een flink aantal van de mechanieken uit het videospel zijn geïmplementeerd in het kaartspel.Het enige echte probleem met het thema is dat het een beetje hapert door sommige mechanismen. Ik vind het vooral leuk dat wanneer een speler sterft, hij maar twee van zijn spullen mag houden en de rest moet weggooien. Ik denk niet dat de mensen op de Oregon Trail noodzakelijke voorraden zouden hebben weggegooid omdat er iemand stierf. Deze mechanismen zijn nodig voor de gameplaydoeleinden, maar ze nemen je een beetje in de maling.uit het thema.

Waarschijnlijk het grootste potentiële probleem met The Oregon Trail Card Game is het feit dat het spel absoluut wreed kan zijn. Het spel daagt je groep constant uit om te overleven. Veel van de trailkaarten dwingen je om een calamiteitenkaart te trekken of om een dobbelsteen te gooien om succesvol een rivier over te steken. Er zijn verschillende manieren waarop je direct kunt sterven. Het spel lijkt actief te zijnIk denk dat de meeste spellen van The Oregon Trail Card Game zullen eindigen met de spelers die er niet in slagen Oregon te bereiken. Toen ik The Oregon Trail Card Game voor het eerst begon te spelen, was ik er zeker van dat onze groep zou sterven. We kregen verschillende calamiteiten en verloren uiteindelijk heel wat van onze voorraadkaarten. Na ongeveer vijf tot tien trailkaarten dacht ik dat we het niet eens tot de helft van Oregon zouden redden.de weg naar Oregon.

Toen leek ons geluk drastisch te veranderen en leek het aan onze kant te staan. Toen we calamiteitenkaarten moesten trekken, leken we de zwakste kaarten te trekken, waaronder kaarten waarbij we beurten verloren. We namen uiteindelijk veel risico's waardoor we kaarten konden houden die we later in de reis nodig hadden. De grootste bijdrage aan ons succes was echter het feit dat één speler inDeze speler gooide het perfecte getal elke keer dat hij met de dobbelsteen gooide. Dit hielp ons veel problemen te voorkomen en droeg mogelijk het meeste bij aan het winnen van het spel.

Hoewel ik denk dat de meeste spellen van The Oregon Trail Card Game zullen eindigen in de dood, sluit ik de mogelijkheid om te winnen niet uit, aangezien onze groep ons eerste spel heeft gewonnen. We hebben onze reis voltooid zonder dat één speler stierf. Ik zie groepen echter niet regelmatig winnen, aangezien we veel geluk nodig hadden om het spel te winnen. Als je niet bijna dezelfde hoeveelheid geluk hebt, denk ik dat je waarschijnlijk zult verliezen. Alshet feit dat je waarschijnlijk de meeste spellen zult verliezen je stoort, dan is The Oregon Tail Card Game niets voor jou.

Afgezien van geluk, denk ik dat het aantal spelers een grote rol speelt bij het bepalen of een groep succesvol zal zijn. Het Oregon Trail kaartspel is een spel waarbij het loont om meer spelers te hebben. Ik zie eerlijk gezegd dat het bijna onmogelijk is om het spel te winnen als je maar twee of drie spelers hebt. Zelfs met vier spelers hadden we veel geluk nodig om te winnen. Als je een grotere kans wilt hebben om te winnen, zou ik het volgende aanradenspelen met vijf of zes spelers. De belangrijkste reden waarom meer spelers beter is, is dat er dan meer slechte beslissingen en pech mogelijk zijn. Met slechts twee of drie spelers kun je uiteindelijk allemaal insta-dood kaarten trekken en is het spel afgelopen. Met meer spelers is het makkelijker om pech te minimaliseren. Je kunt ook de voorraadkaarten meer spreiden, waardoor de dood niet zo schadelijk is als in grotere groepen.

Voor het grootste deel vind ik de onderdelen van het spel leuk. Als fan van pixelkunst vond ik het artwork van het spel erg mooi. Het artwork doet echt denken aan het originele videospel. Ik moet wel zeggen dat ik niet zo'n fan was van het artwork op de trailkaarten, omdat er eigenlijk alleen maar een groene lijn op staat met op sommige kaarten tekst. Als je niet van pixelkunst houdt, zul je dat waarschijnlijk ook niet doen.Ik hou altijd van spellen die uitwisbare markers gebruiken en ik vond het leuk dat het spel grafstenen bevatte waarop je geestige opmerkingen kon maken als spelers stierven in het spel.

Moet je het Oregon Trail-kaartspel kopen?

Ik moet zeggen dat ik tegenstrijdige gevoelens heb over The Oregon Trail Card Game. Het spel stelt het videospel redelijk goed voor. Het is gemakkelijk te leren en te spelen. Het werkt goed als een inleidend coöperatief spel voor mensen die er nog nooit een hebben gespeeld. Het probleem met het spel is het gebrek aan beslissingen die je moet nemen, samen met de grote afhankelijkheid van geluk. Het spel voelt een beetje voorbestemd alsJe acties spelen geen grote rol in de uitkomst van het spel. Tel daarbij op dat het spel soms ontzettend moeilijk is om te winnen en het is frustrerend dat je niet veel controle hebt in het spel.

Als je niet echt dierbare herinneringen hebt aan het videospel en het niet leuk vindt dat het spel zo veel op geluk gebaseerd is, dan is The Oregon Trail Card Game niets voor jou. Als het uitgangspunt van het spel je interesseert of als je op zoek bent naar een eenvoudig coöperatief spel, dan kun je het veel slechter treffen dan The Oregon Trail Card Game. Als je het spel goedkoop kunt vinden, denk ik dat het de moeite waard is.

Als je The Oregon Trail Kaartspel wilt kopen, kun je het online vinden: Amazon, eBay

Kenneth Moore

Kenneth Moore is een gepassioneerde blogger met een diepe liefde voor alles wat met gaming en entertainment te maken heeft. Met een bachelordiploma in Schone Kunsten heeft Kenneth jarenlang zijn creatieve kant verkend, waarbij hij zich bezighield met alles, van schilderen tot knutselen. Zijn ware passie is echter altijd gamen geweest. Van de nieuwste videogames tot klassieke bordspellen, Kenneth leert graag alles over alle soorten games. Hij creëerde zijn blog om zijn kennis te delen en inzichtelijke recensies te geven aan andere enthousiastelingen en informele spelers. Als hij niet aan het gamen is of erover schrijft, is Kenneth te vinden in zijn kunststudio, waar hij graag media mixt en experimenteert met nieuwe technieken. Hij is ook een fervent reiziger en ontdekt elke kans die hij krijgt nieuwe bestemmingen.