Hoe te spelen

Doel

De speler zijn die de controle krijgt over alle stapels kegels.

Setup

Elke speler neemt vier kegels van de door hem gekozen kleur en plaatst ze alle vier bovenop elkaar op het overeenkomstige startveld voor zijn kleur. Alle spelers werpen/rollen de dobbelstenen. Wie het hoogste aantal ogen gooit, mag eerst. Het spel gaat met de klok mee.

Het spel is zo opgezet dat alle vier de pionnen van elke kleur op het startveld van hun kleur staan.

Gameplay

Om aan de beurt te komen, drukt een speler op de popper. De speler mag een van zijn speelstenen het aantal gegooide velden verplaatsen. Als de kleurendobbelsteen met de rode kant naar boven valt, krijgt de speler een extra beurt.

Deze speler heeft het rode symbool gegooid en krijgt een extra worp nadat hij een van zijn stenen heeft verplaatst.

In de eerste vier beurten moet elke speler een ander stuk verplaatsen vanaf het startveld. Nadat elk stuk één keer verplaatst is, mogen de spelers kiezen welk stuk ze in hun beurt willen verplaatsen. Verplaatsingen in het spel moeten deze regels volgen:

1. Stapels met slechts één kegel moeten bewegen in de richting die wordt aangegeven door de pijlen op het bord. Stapels met twee of meer kegels kunnen in beide richtingen bewegen, maar kunnen tijdens dezelfde beurt niet van richting veranderen. Een speler kan bijvoorbeeld niet aan het begin van zijn beurt met de klok mee over het bord bewegen en vervolgens in dezelfde beurt tegen de klok in bewegen.

   In deze afbeelding kunnen de enkele blauwe kegelstapels alleen naar links over het speelbord bewegen. De stapel van twee kegels met een gele kegel erop kan naar links of rechts bewegen.

2. Als je tijdens het verplaatsen van je speelstuk op een vakje terechtkomt dat bezet is door een andere kegel of een stapel kegels volgens de exacte telling, dan plaats je je kegel bovenop de stapel en heb je nu de controle over die stapel kegels. Een speler mag zijn kegel niet verplaatsen naar een vakje dat al bezet is door een van zijn eigen kegels of een stapel kegels die hij op dat moment controleert. Als je hierdoor niet kunt bewegen, moet je opnieuw dobbelen.

   De gele speler heeft een vier gegooid. Als hij zijn pion verplaatst die het verst naar links staat, kan hij deze laten landen op de blauwe kegel die hij slaat.

3. Wanneer een kegel een x-veld bereikt, kan hij kiezen om het buitenste of binnenste pad te nemen. Een stuk kan heen en weer bewegen van het binnenste pad naar het buitenste pad.
4. In de eerste vier beurten kan een speler geen kegel slaan die nog op zijn startveld staat.

Het spel winnen

Als één speler alle stapels kegels op het speelbord in handen heeft, wint hij het spel.

De gele speler heeft het spel gewonnen omdat hij controle heeft over de twee stapels kegels die nog over zijn in het spel.

Beoordeling

Als kind kan ik me niet herinneren dat ik ooit het spel Hoofdpijn heb gespeeld. Ik herinner me wel de Pop-O-Matic dobbelsteenpopper van spellen als Trouble en net als de meeste kinderen was ik er dol op. Hoewel de spellen niet precies hetzelfde zijn, heeft Hoofdpijn wel veel gemeen met Trouble. Omdat ik als kind dol was op Trouble, dacht ik dat ik Hoofdpijn net zo goed een kans kon geven om te zien of het goed was. Net als de meeste kinderspelletjesHeadache is echter een erg flauw geluksgericht spel, of moet ik zeggen pop en move.

In principe is alles wat je in Hoofdpijn doet de Pop-O-Matic gebruiken om de dobbelstenen te gooien en dan een van je stukken het corresponderende aantal velden te verplaatsen. Het spel lijkt veel op Trouble waar spelers proberen op de stukken van de andere spelers te landen. In Trouble stuurt dit de stukken van de andere spelers terug naar hun thuisveld en zet de speler terug. In Hoofdpijn echter als je op een stuk van een andere speler landt, vang jeOok in tegenstelling tot Trouble proberen spelers controle te krijgen over alle stukken in plaats van te proberen al hun stukken naar de finish te krijgen.

Hoewel ik Trouble niet meer heb gespeeld sinds ik een kind was (dus het is waarschijnlijk lang niet zo goed als ik het me herinner), moet ik zeggen dat Hoofdpijn geen erg goed spel is. Het grootste probleem met het spel is dat het veel te veel op geluk gebaseerd is. Hoewel strategie je enigszins kan helpen in het spel, is er geen manier waarop je het spel kunt winnen zonder dat het geluk aan jouw kant staat. Het spel komt eigenlijk neer opWie dit het beste kan, wint het spel. Buiten valsspelen is er geen manier om de dobbelstenen te beïnvloeden.

De enige echte strategie in het spel is om te proberen je stukken zo te plaatsen dat ze een maximale kans hebben om de pionnen van andere spelers te slaan. De sleutel hiertoe is om snel stapels kegels te krijgen. Dit is cruciaal omdat de mogelijkheid om in beide richtingen te bewegen enorm is in het spel. Na de eerste paar rondes worden de enkele kegels vrij waardeloos omdat ze weinig kans hebben om andere pionnen te slaan omdatZe kunnen maar in één richting bewegen. Als je eenmaal een aantal stapels hebt die in beide richtingen kunnen bewegen, kun je gewoon beginnen met het volgen van enkele stapels en ze gevangen nemen als dat mogelijk is, omdat ze niet achteruit kunnen bewegen om je gevangen te nemen.

Spelers blijven de dobbelstenen gooien en hun stukken verplaatsen totdat er twee spelers overblijven. Deze twee spelers proberen zich dan zo te positioneren dat ze hun kansen om hun tegenstander te slaan vergroten en de kansen dat hun tegenstander hen slaat verkleinen. Meestal leidt dit ertoe dat de ene speler wegrent terwijl de andere speler hem achtervolgt. De enige strategie die je in deze situatie kunt gebruiken isAls je een bonusbeurt krijgt, moet je proberen je stuk in een positie te plaatsen waar je twee verschillende getallen kunt gooien om het stuk van de andere speler te slaan, omdat je dan je kansen op succes verdubbelt.

Naast het gooien van de juiste getallen op het juiste moment, speelt geluk ook een rol bij het krijgen van bonusbeurten en de volgorde van de beurten. De volgorde van de beurten heeft een grote invloed op het spel, want als je eerder aan de beurt bent, heb je een betere kans om stukken van andere spelers te slaan voordat zij de jouwe kunnen slaan. De bonusbeurten zijn cruciaal in het spel, vooral laat in het spel. De bonusbeurtenzijn echt krachtig laat in het spel omdat ze je een van je beurten laten gebruiken om een van je stukken te positioneren voor je bonusbeurt waar je waarschijnlijk het stuk kunt slaan waar je op mikt. De belangrijkste reden dat ik het spel won is dat ik tegen het einde van het spel veel bonusbeurten kreeg.

Omdat het spel zo afhankelijk is van geluk, is het geen verrassing dat er grote schommelingen zijn in het momentum in het spel. In het spel dat ik speelde, begon ik sterk, werd ik bijna uitgeschakeld en uiteindelijk won ik het spel. Eén worp met de dobbelstenen kan iemand van de eerste naar de laatste plaats brengen of zelfs uit het spel halen. Als een speler bijzonder veel pech heeft, kan hij binnen het spel worden uitgeschakeld.Dit is niet zo'n groot probleem omdat het minder dan 15 minuten zou moeten duren om het spel te spelen, maar er is een probleem met het spel als een speler bijna onmiddellijk kan worden uitgeschakeld.

Voor degenen die Trap the Cap hebben gespeeld, lijkt Headache veel op Headache. Headache speelt als een meer vereenvoudigde versie van Trap the Cap. Trap the Cap is om een paar redenen een aanzienlijk beter spel dan Headache. Ten eerste heeft het spel veel meer flexibiliteit met betrekking tot beweging, omdat er veel meer richtingen zijn waarin je je stukken kunt bewegen. Dit stelt je in staat om een aantal dingen te verzachten.Ik vond het ook leuk dat het doel van Trap the Cap is om geslagen pionnen terug te brengen naar je basis om ze te scoren. Dit voegde een beetje strategie toe omdat de laatst overgebleven speler niet automatisch het spel wint door alleen de andere stukken op het bord te slaan. Met deze regels kan een speler het spel winnen zonder het geluk te hebben om de laatst overgebleven speler te zijn in despel.

Als spel voor volwassenen is Hoofdpijn gewoon niet zo'n goed spel. Er zit gewoon zo weinig strategie in het spel en het vertrouwt bijna volledig op geluk. Er zijn gewoon zo veel andere vergelijkbare rol- en bewegingsspellen die meer strategie hebben en dus betere spellen zijn. Deze problemen maken Hoofdpijn gewoon een heel saai bordspel. Hoewel het spel niet bijzonder geweldig is voor volwassenen, zou het goed kunnen werken met kinderen enDe grootste kracht van Hoofdpijn is dat het eenvoudig en snel te spelen is. Hoofdpijn zou goed kunnen werken als een rol- en bewegingsspel voor kinderen dat net genoeg strategie toevoegt om jonge kinderen te leren spellen op een meer strategische manier te spelen.

Eindoordeel

Hoofdpijn is gewoon niet zo'n geweldig spel. Het vertrouwt veel te veel op geluk tot het punt dat je het spel niet kunt winnen zonder geluk. Je gooit/dubbelt gewoon met de dobbelstenen en hoopt dat je geluk hebt en het juiste aantal gooit om de pionnen van de andere speler te kunnen slaan. Het is gewoon niet zo leuk voor volwassenen en ik kan het spel echt niet aanraden aan volwassenen, behalve volwassenen die met jonge kinderen spelen.kinderen of omdat ze goede herinneringen hebben aan het spel uit hun kindertijd.

Hoewel ik Hoofdpijn niet echt leuk vond, zie ik jongere kinderen en hun ouders het spel wel leuk vinden. Het spel is eenvoudig te spelen en heeft een kleine strategie die gebruikt kan worden om jongere kinderen te laten nadenken over het strategisch spelen van bordspellen.

Als je Headache wilt kopen, kun je de huidige versie, de versie uit 1986 of de versie uit 1968 kopen op Amazon.