Hoe te spelen

De jongste speler begint het spel als voorlezer. Op elke kaart staan drie verschillende spellen en elk spel wordt gespeeld voordat de volgende speler de voorlezer wordt. De voorlezer leest de vragen voor aan de andere spelers en doet niet mee, behalve bij het derde spel op de kaart. Nadat alle drie de spellen zijn gespeeld, gaat het spel naar de volgende speler.

Het eerste spel op de kaart is basis trivia. De lezer draait de timer om en begint dan met het voorlezen van de drie vragen. De andere spelers schrijven hun antwoorden op de vragen op. De spelers kunnen de lezer vragen om een vraag of vragen te herhalen tot de timer afloopt. Als de timer afloopt onthult de lezer de juiste antwoorden en elke speler krijgt een fiche voor elk juist antwoord.

Deze speler beantwoordde de eerste twee vragen goed en kreeg dus twee fiches.

Het tweede spel is Page Views. De lezer draait de timer om en leest de drie onderwerpen voor die betrekking hebben op het thema van de kaart. De spelers moeten deze drie onderwerpen rangschikken van het onderwerp met de meeste bekeken pagina's op Wikipedia tot het onderwerp met de minste bekeken pagina's. De spelers hebben tot de timer afloopt de tijd om de onderwerpen te rangschikken. Elke speler krijgt een fiche voor elk juist gerangschikt onderwerp.

Deze speler heeft één van de onderwerpen juist gerangschikt en krijgt dus één fiche.

Het derde spel heet Disambiguation. In dit spel geeft de kaart de lezer een onderwerp en de lezer moet vijf dingen opschrijven die bij het onderwerp passen. Alle andere spelers schrijven antwoorden op in de hoop dat ze overeenkomen met de antwoorden die de lezer heeft opgeschreven. De spelers mogen maximaal vijf antwoorden opschrijven totdat de timer is afgelopen. De lezer leest dan hun antwoorden voor en kijkt hoeveel antwoorden overeenkomen met de antwoorden van de lezer.Voor elk passend antwoord krijgen de lezer en de speler die het antwoord heeft gegeven een fiche. De lezer kan echter maar maximaal vijf fiches verdienen met deze ronde.

Het bovenste antwoordbord is voor de lezer, terwijl het onderste bord voor een van de andere spelers is. Deze twee spelers hebben twee dezelfde antwoorden en krijgen dus allebei twee fiches. De lezer krijgt ook fiches op basis van de antwoorden van de andere spelers.

Het spel gaat door totdat alle fiches zijn opgeëist. Als een van de spellen eindigt zonder genoeg fiches om alle spelers fiches te geven, mag de speler die de meeste fiches heeft verdiend alle overgebleven fiches pakken. Als er een gelijke stand is, verdelen de gelijke spelers de overgebleven fiches gelijkelijk. De spelers tellen vervolgens hun aantal fiches. Welke speler de meeste fiches heeft verworven, wint het spel.

Beoordeling

Wikipedia is een van de populairste websites op het internet. Ik hou van Wikipedia als een snelle bron om informatie te vinden over een bepaald onderwerp. Omdat het zo populair is, zou het niet als een verrassing moeten komen dat er uiteindelijk een triviaspel over Wikipedia zou worden gemaakt. Hoewel ik van Wikipedia hou, aarzelde ik om het spel op te pakken omdat dit soort spellen regelmatig cash in games zijnAangezien ik het spel voor slechts $2 vond in een kringloopwinkel, dacht ik dat het de moeite waard was om het eens te proberen. Hoewel Wikipedia The Game verre van origineel is, slaagt het er verrassend goed in om mechanismen van verschillende triviaspellen te combineren tot een behoorlijk goed triviaspel.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Wikipedia Het Spel is geen origineel triviaspel. Het spel doet niets bijzonder origineels. Wikipedia Het Spel heeft drie verschillende spellen en ze zijn allemaal vrij sterk ontleend aan andere bordspellen. Het eerste spel is gewoon een typisch triviaspel. Het tweede spel is waarschijnlijk het meest origineel. Ik heb nog nooit een spel gespeeld waarbij je onderwerpen moet beoordelen op basis vanIk heb spellen gespeeld waarbij je onderwerpen rangschikt op basis van populariteit. Het derde spel tenslotte bestaat uit het vergelijken van antwoorden van andere spelers, wat in veel spellen is gebruikt.

Door het gebrek aan originaliteit zou ik het spel normaal gesproken niet leuk vinden, omdat ik niet echt van spellen houd die originaliteit missen. Ondanks het gebrek aan originaliteit vond ik Wikipedia The Game nog steeds leuk. De belangrijkste reden waarom ik het spel leuk vond, is dat het spel goed werk levert door mechanieken van verschillende trivia-spellen te combineren en er een leuk pakket van te maken. De drie verschillende spellen werken goed samen enCreëer een trivia-ervaring die spelers met verschillende trivia-kennis een kans geeft om het spel te winnen.

Over het algemeen zou ik zeggen dat de triviavragen makkelijk tot redelijk moeilijk zijn. Als je een triviafanaat bent, zul je het spel waarschijnlijk te makkelijk vinden, maar ik vond de moeilijkheidsgraad ongeveer goed. Wikipedia The Game is niet het type triviaspel waarbij je rondes doorbrengt zonder een goed antwoord te geven. Elke speler moet elke ronde ten minste een paar fiches krijgen. Dit maakt het spel veel leuker om te spelen.toegankelijk triviaspel en aangezien het spel een vrij goede verdeling van trivia-onderwerpen lijkt te hebben, zou het spel de meeste mensen moeten aanspreken die geen hekel hebben aan trivia-spellen.

Ik vind het leuk dat het spel elke kaart baseert op een ander onderwerp. Ik vind het leuk als trivia-spellen dit doen, omdat het het spel beter laat verlopen en je wat hints geeft over wat voor soort vragen je kunt verwachten. Zoals ik al zei lijken de kaartthema's behoorlijk divers, want in het korte spel dat ik speelde hadden we thema's over specifieke staten, kleuren, eten, dieren en televisie. Als geheel WikipediaHet spel is vooral een algemeen triviaspel.

Voordat ik het spel ging spelen dacht ik dat het meest interessante spel het spel met de pagina's zou zijn, omdat dit het meest originele van de drie verschillende spellen was. Na het spelen van het spel met de pagina's denk ik dat dit het slechtste spel is, en wel om één reden. Het probleem met het spel is dat je ofwel drie, één of nul fiches krijgt. Bij het rangschikken van dingen leidt elke foute gok tot minstens twee fouteDe kaarten lijken één voor de hand liggend antwoord te hebben dat eerste of laatste zou zijn, maar de andere twee onderwerpen leken erg op elkaar, waardoor spelers willekeurig gingen raden. Dit betekent dat als je goed raadt, je snel een voorsprong op de andere spelers kunt krijgen.

Het beste spel is waarschijnlijk het derde spel Disambiguation. Ik heb dit soort spellen, waarbij je probeert antwoorden van andere spelers te matchen, altijd leuk gevonden. Sommige vragen zijn moeilijk om vijf antwoorden op te vinden, maar andere vragen bieden veel antwoordmogelijkheden. Het is leuk om te zien met welke antwoorden de andere spelers op deze vragen komen.

Het probleem met het derde spel is echter dat de lezer een soort vals kan spelen. Dit komt doordat de lezer maximaal vijf fiches kan krijgen. Deze beperking is nodig omdat de lezer anders heel veel punten zou kunnen krijgen in een bepaalde ronde. Het onbedoelde gevolg is echter dat als de speler weet dat hij gemakkelijk zijn vijf fiches zal krijgen, hij opzettelijk zal komen metfoute/belachelijke antwoorden, wetende dat de andere spelers ze niet zullen evenaren. Een speler zou dit doen, want waarom meer fiches aan andere spelers geven als je geen voordeel hebt bij matches boven de vijf. Bijvoorbeeld, een van de vragen die we hadden was noem vijf staten waar alligators of krokodillen (ik weet niet meer welke) oorspronkelijk vandaan komen. Twee of drie van de antwoorden die door de lezer werden gegeven warenDe laatste twee antwoorden waren willekeurige staten in het midden van de Verenigde Staten die duidelijk foute antwoorden waren om te voorkomen dat andere spelers extra punten zouden scoren. De enige manier om dit probleem te voorkomen zou zijn om de limiet voor het aantal fiches dat een lezer kan verdienen te verwijderen, maar dat zou zijn eigen problemen veroorzaken.

Een ander klein probleem met spel drie is dat, omdat de kaarten geen goede antwoorden geven, het spel niet controleert of de antwoorden die de lezer op sommige vragen geeft ook echt goed zijn of niet. Je zou niet denken dat twee spelers met hetzelfde foute antwoord komen, maar het is mogelijk. Deze spelers scoren nog steeds punten als ze bij elkaar passen, zelfs als ze allebei fout zijn. Het spellegt nooit uit wat er in deze situatie gebeurt.

De lezer is over het algemeen in het nadeel. De lezer zal de meeste punten scoren in spel drie, maar zal zelden evenveel lopers scoren als de andere spelers in elke ronde. Dit betekent dat het een nadeel is om de lezer te zijn. Dit zou geen groot probleem zijn als alle spelers even vaak de lezer waren, maar dat zal zelden gebeuren omdat het spel eindigt als alleDit betekent dat het waarschijnlijk is dat sommige spelers meer de lezer zullen zijn dan andere spelers. Ik raad ten zeerste aan om alle spelers te dwingen om evenveel rondes de lezer te zijn.

De onderdelen van Wikipedia The Game zijn vrij standaard voor een triviaspel. Ik geef het spel krediet voor het aantal bijgeleverde kaarten. Het spel bevat 300 kaarten en aangezien je slechts ongeveer tien kaarten per spel gebruikt, kun je er ongeveer 30 spellen mee spelen voordat je kaarten moet herhalen. Het probleem met de kaarten is echter dat de tekstgrootte vrij klein is. De juiste antwoorden voor multiple choiceDe vragen worden ook in het blauw gepresenteerd, wat vrij moeilijk te zien is. Spelers zonder goed gezichtsvermogen kunnen moeite hebben om de kaarten te lezen.

Ik vond de fiches nogal goedkoop. Ze zijn gemaakt van vrij dun karton en ik denk dat het spel iets beters had kunnen verzinnen om de score mee bij te houden. Het spel is ook vrij kort met maar 100 fiches. Tenzij de spelers tegenstribbelen, is er een goede kans dat je door alle fiches heen bent in een spel voor vier spelers, waarbij elke speler slechts twee keer de lezer is. Ik zou persoonlijk gewoonspeel het spel als een normaal triviaspel en houd de score bij op een vel papier.

Tot slot vind ik de timer een beetje nutteloos. De timer wordt gebruikt om de verschillende spellen sneller te laten verlopen, maar is echt niet nodig. Voor de eerste twee spellen is er geen reden om de timer te gebruiken. Alle spelers komen met hun antwoorden lang voordat de timer afloopt. Mijn groep stopte met het gebruik van de timer voor de eerste twee spellen, omdat we altijd wachtten tot de timer afliep. DeDe timer dient alleen echt een doel voor het laatste spel, omdat het de hoeveelheid tijd die de spelers krijgen om over antwoorden te brainstormen beperkt.

Eindoordeel

Wikipedia The Game is een interessant triviaspel. In het algemeen hou ik niet van spellen zoals Wikipedia The Game omdat het niet echt iets origineels doet. Ik vond het spel echter leuk omdat het goed werk levert door dingen van verschillende triviaspellen te combineren in een leuk pakket. Het spel is een van de betere triviaspellen die ik heb gespeeld omdat het een redelijke moeilijkheidsgraad heeft die, hoewel niet bijzonderhard voelt ook eerlijk.

Als je op zoek bent naar een origineel of uitdagend triviaspel, dan zal Wikipedia The Game het niet zijn. Als je op zoek bent naar een eenvoudig tot redelijk moeilijk triviaspel dat, hoewel het niet origineel is, goed doet wat het is, dan denk ik dat Wikipedia The Game je zal bevallen. Op dit moment is Wikipedia The Game vrij goedkoop, dus je hoeft niet veel risico te lopen door het op te halen.

Als je Wikipedia The Game wilt kopen, kan dat hier op Amazon.