Iemand is onder mysterieuze omstandigheden overleden. Je hebt heel weinig achtergrondinformatie over de zaak gekregen. Kun jij samen met een groep vrienden en familie het mysterie oplossen door alleen ja- of nee-vragen te stellen? Dat is het uitgangspunt van Black Stories, een reeks van vijftig mysteries met oplossingen die misschien niet zo voor de hand liggen als ze op het eerste gezicht lijken. Terwijl je kunt discussiëren over de vraag ofBlack Stories is eigenlijk een spel, het is een behoorlijk bevredigende ervaring.

Hoe zwarte verhalen spelen

Eén speler wordt gekozen als raadselmeester, terwijl de rest van de spelers de raadgevers zijn.

Elk mysterie begint met de raadselmeester die de voorkant van de kaart voorleest aan de rest van de spelers. De voorkant van de kaart zet de premisse voor het mysterie uiteen. De raadselmeester leest vervolgens de achterkant van de kaart aan zichzelf voor om vertrouwd te raken met de rest van het verhaal. Daarna begint het spel.

Alle spelers behalve de raadselmeester moeten samenwerken om te proberen het mysterie op te lossen. De spelers stellen ja- of nee-vragen om meer informatie te krijgen over de omstandigheden van het mysterie. Als de spelers vragen stellen die niet met ja of nee kunnen worden beantwoord, moeten ze hun vraag anders formuleren. Als de spelers een vraag stellen met een verkeerde veronderstelling, wordt het raadselDe meester moet hen vertellen dat hun vraag gebaseerd is op een verkeerde veronderstelling. Als de spelers irrelevante vragen stellen of de verkeerde kant opgaan, kan de raadselmeester hen weer op het juiste spoor helpen.

Zodra de spelers het raadsel hebben opgelost, leest de raadselmeester de achterkant van de kaart voor zodat de spelers het volledige verhaal horen. Als er nog een ronde wordt gespeeld, neemt een nieuwe speler de rol van raadselmeester op zich.

Mijn gedachten over zwarte verhalen

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vind het discutabel of Black Stories wel als een "spel" moet worden beschouwd. Over het algemeen zijn spellen gebaseerd op spelers die ofwel tegen elkaar strijden of samenwerken om een bepaald doel te bereiken, waardoor spelers het spel winnen of verliezen. Het probleem met Black Stories is dat geen van de traditionele elementen van een spel aanwezig is. Je kunt niet winnen of verliezenBlack Stories: buiten het oplossen van het mysterie is er geen doel in het spel. Je kunt een mysterie snel oplossen, maar daar zijn geen beloningen voor. Black Stories heeft eigenlijk alleen de mechanic van het stellen van ja- of nee-vragen. In plaats van Black Stories een spel te noemen, denk ik dat het waarschijnlijk beter is om het een activiteit te noemen.

Voor veel mensen zal het idee dat Black Stories meer een activiteit is dan een spel ze afschrikken. Over het algemeen ben ik geen grote fan van spellen die voornamelijk alleen maar activiteiten zijn, maar Black Stories is nog steeds behoorlijk goed ondanks het gebrek aan echte gameplay-mechanica. Ik denk dat Black Stories slaagt omdat het ene mechanisme in het spel eigenlijk heel goed werkt. Je zou niet denken dat een heel spel gebaseerd oprond ja of nee vragen zou heel goed zijn, maar om de een of andere reden werkt het eigenlijk best goed.

Ik denk dat Black Stories slaagt omdat het echt leuk is om te proberen de mysteries die het spel presenteert op te lossen. Elke kaart geeft je heel weinig informatie om elk mysterie te beginnen. Je komt er in principe achter dat een persoon is overleden (in de meeste gevallen), samen met een kleine aanwijzing om je in de juiste richting te sturen. In eerste instantie zou je denken dat het onmogelijk is om deze mysteries op te lossen met zo'nEr is weinig informatie, maar je komt er al snel achter dat je met een paar slimme vragen vrij snel nieuwe informatie kunt leren door alleen maar ja of nee te vragen. Het beste deel van het spel is wanneer de spelers langzaam het mysterie beginnen te ontrafelen. Hoewel er niet echt een doel in het spel zit, vond ik het heel bevredigend om de mysteries in het spel op te lossen.

Wat de mysteries betreft, die zijn een beetje hit or miss. Ik geef het spel veel krediet voor sommige van de mysteries omdat ze je echt aan het denken zetten. De goede mysteries houden je vast totdat je dat ene belangrijke stukje informatie hebt gevonden dat het hele mysterie opent. Sommige van de mysteries kunnen een beetje vreemd zijn, maar de beste zaken zijn echt creatief en gaan in richtingen die je niet wilt missen.niet zou verwachten.

Het probleem is dat de helft van de mysteries best goed is, maar dat de andere helft veel te makkelijk is of gewoon niet zo interessant. Een paar van de mysteries die we uiteindelijk speelden, waren zo rechttoe rechtaan dat we het antwoord waarschijnlijk binnen vijf tot tien vragen hadden geraden. Sommige van de andere mysteries zijn "sterke verhalen" waar je waarschijnlijk wel eens van hebt gehoord. Bijvoorbeeld een van de kaartenHet verhaal dat we uiteindelijk gebruikten was eigenlijk een verhaal dat getest werd door Mythbusters. Voor deze mysteries geldt dat als iemand bekend is met het verhaal, hij of zij zich waarschijnlijk moet terugtrekken uit de ronde.

Eén ding dat ik leuk vond aan Black Stories, maar dat ook problemen oplevert, is het feit dat het spel niet echt regels heeft. Behalve dat je alleen ja- of nee-vragen kunt stellen, kun je het spel in principe spelen zoals je wilt. Het voordeel van het feit dat er zo weinig regels zijn, is dat het spel heel gemakkelijk op te pakken en te spelen is. Je hoeft alleen maar vragen te stellen en te proberen het mysterie op te lossen. In ongeveerDit betekent dat het spel goed werkt op feestjes of met mensen die niet veel bord-/kaartspellen spelen.

Het probleem met het gebrek aan regels is echter dat het spel echt afhangt van hoe de raadselmeester het wil aanpakken. De raadselmeester kan toegeeflijk zijn met aanwijzingen of kan de spelers doelloos laten ronddwalen terwijl ze geen vooruitgang boeken bij het oplossen van het mysterie. Persoonlijk vind ik dat de raadselmeester ergens in het midden moet zitten. Als de raadselmeester te veel aanwijzingen geeft, zal deis het spel niet erg leuk, omdat het veel te makkelijk is om het mysterie op te lossen. Als de raadselmeester echter te streng is, zullen spelers gefrustreerd raken als ze in richtingen gaan die hen niet dichter bij de oplossing van het mysterie brengen. Raadselmeesters moeten spelers een tijdje laten worstelen voordat ze beginnen met het geven van kleine aanwijzingen om hen in de juiste richting te wijzen. De raadselmeester moet ook weten wanneer hijzeggen dat de spelers dicht genoeg bij elkaar staan, omdat het onwaarschijnlijk is dat spelers alle kleine details van sommige gevallen begrijpen.

Het feit dat de meeste verhalen over moord/dood gaan, zou een goede indicatie moeten zijn, maar ik wil er wel op wijzen dat Black Stories niet voor iedereen is weggelegd. Sommige verhalen kunnen nogal duister/verstorend/macasserieus zijn en zullen niet iedereen aanspreken. Ik zou niet zeggen dat de verhalen zo vreselijk zijn, maar ik zou het niet aanraden om het spel met kinderen te spelen, omdat het meer een spel voor tieners/volwassenen is.Ik zou niet zeggen dat de verhalen veel erger zijn dan de typische verhaallijn van een moordmysterie, maar als het idee om uit te zoeken hoe iemand is vermoord je afschrikt, is het spel waarschijnlijk niets voor jou.

Afgezien van het feit dat het discutabel is of Black Stories wel een spel is, is het grootste probleem met het spel het feit dat er bijna geen herspeelwaarde in het spel zit. Het spel bevat 50 kaarten die een behoorlijke tijd meegaan. Het probleem is dat als je eenmaal alle kaarten hebt uitgespeeld, het spel bijna al zijn herspeelwaarde verliest. Hoewel je misschien de oplossingen van sommige mysteries vergeetDat is onwaarschijnlijk voor de meeste van hen, omdat de oplossingen van een flink aantal van de mysteries memorabel zijn. Tenzij je lang wacht voordat je dezelfde kaarten opnieuw gebruikt, denk ik niet dat het zo leuk zou zijn om dezelfde kaarten een tweede keer te gebruiken. Het goede nieuws is dat het spel niet zo duur is en dat er veel verschillende versies van het spel zijn (meer dan 20 verschillende versies, ook al zijn de meeste niet inEngels).

Moet je Black Stories kopen?

Black Stories is een interessant "spel". Er is eigenlijk niet veel aan Black Stories, omdat het spel maar één mechanisme heeft. In principe stellen de spelers een aantal ja of nee vragen om een mysterie op te lossen. Ondanks het gebrek aan echte gameplay heb ik best genoten van Black Stories. Hoewel sommige mysteries niet zo geweldig zijn, zijn sommige mysteries best interessant en hebben ze een twist die je niet ziet...Het probleem is echter dat het spel weinig herspeelwaarde heeft, want zodra je alle kaarten hebt uitgespeeld, is er niet veel reden om de kaarten een tweede keer te spelen.

Als je niet echt houdt van het idee van een spel dat alleen maar gebaseerd is op het stellen van ja- of nee-vragen, dan is Black Stories waarschijnlijk niets voor jou. Als het thema je ook niet aanspreekt, dan zou ik het spel vermijden. Als het idee van het oplossen van interessante mysteries je echter intrigeert, dan denk ik dat je heel wat plezier kunt beleven aan Black Stories.

Als je Black Stories wilt kopen, kun je het online vinden: Koop Black Stories op Amazon, Dark Stories 2 op Amazon, Dark Stories Real Crime Edition op Amazon, eBay