Als de meeste mensen aan kaartspellen denken, is UNO waarschijnlijk een van de eerste spellen waar ze aan denken. UNO werd oorspronkelijk in 1971 gemaakt en de meeste mensen hebben UNO waarschijnlijk wel eens in hun leven gespeeld. Het basisprincipe van het spel is om kaarten uit je hand te spelen die overeenkomen met het nummer of de kleur van de laatst gespeelde kaart. Omdat UNO zo populair is, zijn er in de loop der tijd heel wat spin-off spellen gemaakt.De meeste van deze spellen namen de mechanieken van UNO over en pasten ze toe op andere soorten bordspellen. UNO heeft nooit echt een vervolg gehad tot de release van DOS vorig jaar. Het duurde maar 47 jaar voordat UNO eindelijk een vervolg kreeg, dus ik was benieuwd hoe het zou uitpakken. Ondanks dat DOS het onofficiële vervolg op UNO is, verschilt het behoorlijk van UNO, wat in sommige opzichten goed is en in andere opzichtenleidt tot problemen.

DOS spelen

Setup

• Elke speler trekt een kaart. Wie het hoogste nummer trekt, is de eerste deler.
• De dealer schudt de kaarten en deelt zeven kaarten uit aan elke speler.
• De dealer legt dan de bovenste twee kaarten met de beeldzijde naar boven op tafel. De rest van de kaarten wordt met de beeldzijde naar beneden gelegd om de trekstapel te vormen.

Het spel spelen

De speler links van de dealer begint de ronde.

Als een speler aan de beurt is, voert hij een van de volgende twee acties uit:

• Speel een kaart
• Trek een kaart

Speelkaarten

Spelers proberen kaarten te spelen die overeenkomen met de nummers op de open kaarten. Spelers kunnen kaarten bij elkaar leggen, zelfs als de kleuren op de kaarten die ze spelen niet overeenkomen met de kleuren op de kaarten die ze bij elkaar leggen.

De volgende speler moet ofwel de blauwe negen of de gele drie matchen.

Er zijn twee manieren om een open kaart te matchen.

Eerst kan een speler een kaart spelen die precies overeenkomt met het nummer op een van de open kaarten (single number match).

Deze speler heeft een blauwe driekaart gespeeld die past bij de gele driekaart.

Anders kan een speler twee kaarten spelen die opgeteld gelijk zijn aan één van de open kaarten (dubbele getallenmatch).

Deze speler heeft een rode vijf en een groene vier gespeeld om bij de blauwe negen te passen.

Een speler kan een enkele nummerwedstrijd of een dubbele nummerwedstrijd spelen op twee van de open kaarten in het midden van de tafel. Een speler mag echter geen twee wedstrijden spelen op dezelfde open kaart.

Kleuraanpassing

Hoewel een speler de kleur niet hoeft te matchen bij het uitspelen van kaarten, ontvangt hij een bonus als hij de kleur weet te matchen. De bonus die de speler ontvangt, hangt af van of hij een enkele of dubbele getallenmatch maakt.

Als een speler een kaart uitspeelt die overeenkomt met het nummer en de kleur van een van de open kaarten, heeft hij een enkele kleurmatch gecreëerd. Hij mag dan een van de kaarten uit zijn hand open op tafel leggen. Dit gebeurt aan het einde van zijn beurt en leidt ertoe dat er drie open kaarten op tafel liggen.

Deze speler heeft een blauwe vijf gespeeld die overeenkomt met de blauwe vijf die al op tafel ligt.

Als een speler twee kaarten uitspeelt die opgeteld gelijk zijn aan één van de open kaarten en beide kaarten ook nog eens overeenkomen met de kleur van de open kaart, krijgt hij een extra bonus. Aan het einde van zijn beurt mag hij één van de kaarten uit zijn hand open op tafel leggen, zodat er nog een stapel ontstaat om op te spelen. Alle andere spelers moeten ook één kaart trekken van de trekstapel.

Deze speler heeft een gele vier en drie gespeeld om bij de gele zeven te passen.

Een kaart trekken

Als een speler niet in staat is of niet wil passen bij een van de open kaarten, trekt hij een kaart van de trekstapel.

Na het trekken mag je de kaart die je net hebt getrokken gebruiken om een match te maken met een van de open kaarten.

Als een speler geen van de kaarten op tafel heeft, mag hij een van de kaarten uit zijn hand open op tafel leggen, zodat er een nieuwe stapel ontstaat om op te spelen.

Einde van de beurt

Nadat een speler een kaart heeft gespeeld of een kaart heeft getrokken, is zijn beurt voorbij.

Alle kaarten van de paren worden van de tafel verwijderd en op de aflegstapel gelegd.

Als er minder dan twee open kaarten in het midden van de tafel liggen, neem dan een kaart of kaarten van de trekstapel en leg deze open op tafel. Als een speler een kaart of kaarten mag neerleggen voor kleurmatches, legt hij deze open neer nadat de kaarten van de trekstapel zijn toegevoegd.

Het spel gaat dan met de klok mee naar de volgende speler.

Speciale kaarten

Er zijn twee speciale kaarten in DOS.

Wilde DOS Een wilde DOS-kaart telt als een twee van elke kleur. Als je de kaart uitspeelt, bepaal je zelf welke kleur het is. Als een wilde DOS-kaart open op tafel ligt, bepaal je zelf welke kleur het is als je de kaart uitspeelt.

De Wild DOS-kaart fungeert als een blauwe twee. Samen met de blauwe drie heeft deze speler een kleurmatch van twee kaarten gecreëerd.

Wild # Een wild # kaart werkt als elk nummer tussen 1-10 van de kleur die op de kaart staat. Als een speler de kaart speelt, bepaalt hij welk nummer het is. Als een wild # kaart open op tafel ligt, kiest een speler welk nummer het is als hij de kaart uitspeelt.

Deze speler heeft een gele wildkaart # en een gele driekaart gespeeld. De wildkaart # fungeert als een vier om een kleurmatch met twee kaarten te maken.

DOS

Als een speler nog maar twee kaarten in zijn hand heeft, moet hij DOS zeggen. Als een andere speler je betrapt als je geen DOS zegt, moet je twee kaarten van de trekstapel aan je hand toevoegen. Als je tijdens je beurt wordt uitgescholden, trek je de twee kaarten aan het einde van je beurt.

Einde van de ronde

De ronde eindigt wanneer één speler de laatste kaart uit zijn hand wegspeelt. De speler die al zijn kaarten heeft weggespeeld, krijgt punten op basis van de kaarten die overblijven in de handen van de andere spelers. Kaarten zijn de volgende punten waard:

• Aantal kaarten: nominale waarde
• Wilde DOS: 20 punten
• Wild #: 40 punten

De speler die deze ronde heeft gewonnen, krijgt de volgende punten: gele Wild # - 40 punten, Wild DOS - 20 punten en cijferkaarten - 28 punten (5 + 4+ 10+ 6 + 3).

Einde van het spel

De eerste speler die 200 punten scoort, wint het spel.

Mijn gedachten over DOS

Ik moet toegeven dat ik een beetje sceptisch was over DOS toen ik er voor het eerst over hoorde. UNO is verre van een diepgaand spel, maar ik heb er altijd een zwak voor gehad. UNO heeft heel weinig strategie en vertrouwt op veel geluk, en toch werkt het spel om de een of andere reden. Ik denk dat de reden dat ik UNO leuk vind is dat het het soort spel is dat je gewoon achterover kunt leunen en spelen zonder dat je veel hoeft na te denken over wat je aan het doen bent.doen. Dit maakt UNO een perfect kaartspel om mee te spelen.

De belangrijkste reden dat ik sceptisch was over DOS is dat het voelde alsof het een poging was om snel geld te verdienen aan de naam UNO. Hoewel het spel nooit officieel het vervolg op UNO wordt genoemd, gaat het spel wel met die vergelijking aan de haal. Ik had het gevoel dat het in feite gewoon UNO zou zijn met een paar kleine aanpassingen. Ik dacht bijvoorbeeld dat het spel je gewoon een paar verschillende kaarten zou geven en misschien een tweede keer spelenNa het spelen van het spel was ik echt verbaasd over hoe anders DOS is dan UNO.

Het is vrij duidelijk dat DOS is geïnspireerd door UNO. Net als bij UNO probeer je alle kaarten uit je hand te verwijderen. Dit doe je door de nummers op je kaarten te matchen met de nummers op tafel. Hoewel DOS een stuk moeilijker is dan UNO, is het nog steeds een vrij eenvoudig kaartspel dat je zonder veel uitleg kunt spelen. Daarom denk ik dat DOSis een vrij goed opvulkaartspel als je iets wilt waar je niet te veel over na hoeft te denken.

DOS heeft misschien wat inspiratie gehaald uit UNO, maar het speelt heel anders. Het belangrijkste verschil tussen DOS en UNO is de nadruk op getallen in plaats van kleuren. In UNO kun je een kaart kwijtraken door de kleur of het getal te matchen. Dat is niet het geval in DOS, want je kunt niet alleen de kleur van de kaart matchen. Je zou denken dat het daardoor veel moeilijker is om van je kaarten af te komen, omdat je alleenkaarten op nummer.

In DOS is dat echter verre van het geval, want het is juist het tegenovergestelde. Het is in DOS zelfs een stuk makkelijker om kaarten te spelen dan in UNO. Dit komt door drie regels die aan DOS zijn toegevoegd en die de gameplay aanzienlijk veranderen. In UNO mag je elke beurt maar één kaart spelen. In DOS is die beperking opgeheven. Je kunt elke beurt een kaart(en) op twee verschillende stapels spelen. Omdat je minstens twee keer kunt spelenAls je elke beurt evenveel kaarten hebt, is het logisch dat het makkelijker is om van je kaarten af te komen.

Het mechanisme dat echter een nog grotere invloed heeft op de gameplay is de mogelijkheid om twee kaarten te spelen om een open kaart te evenaren. In plaats van kaarten te moeten spelen die precies overeenkomen met de nummers op de kaarten op tafel, kunnen spelers twee kaarten spelen die opgeteld één van de open kaarten is. Dit klinkt misschien niet als veel, maar het voegt veel toe aan het spel. Waar mogelijk wil je spelen metDit betekent dat je altijd moet letten op mogelijkheden om je kaarten te combineren om de open kaarten te evenaren. Dit voegt een kleine educatieve component toe aan het spel, want ik zou DOS kunnen gebruiken om jongere kinderen basisvaardigheden van optellen te leren.

De laatste verandering die het gemakkelijker maakt om kaarten te spelen in DOS komt van het feit dat je in principe de kleuren van de kaarten kunt negeren als je dat wilt. De kleuren hebben geen invloed op de mogelijkheid om een match te spelen in het spel. Je kunt kaarten spelen die een totaal andere kleur hebben. Je kunt zelfs twee kaarten spelen die opgeteld een open kaart zijn en geen van beide kaarten hoeft overeen te komen met de kleur van de open kaart. De twee kaartenNa zo lang UNO gespeeld te hebben is het een beetje vreemd om de kleuren op de kaarten te kunnen negeren.

Je moet de kleuren echter niet helemaal negeren, want het is nog steeds heel voordelig om kaarten te kunnen spelen die overeenkomen met de kleuren van de open kaarten. De bonussen die je krijgt door het overeenkomen van kleuren kunnen echt helpen in het spel. Een extra kaart open op tafel kunnen leggen aan het einde van je beurt is een enorme beloning. Je kunt een van je kaarten kwijtraken die moeilijk weg te krijgen is terwijlAls je twee dezelfde kaarten kunt spelen, is dat nog beter omdat je de andere spelers kunt dwingen om een kaart te trekken. Hierdoor kun je een voordeel van vier kaarten krijgen ten opzichte van de andere spelers. Hoewel je meestal wilt nemen wat je gegeven wordt, wil je als het mogelijk is waarschijnlijk zoveel mogelijk kleuren bij elkaar leggen.

Als je deze drie dingen combineert, kun je heel gemakkelijk kaarten uit je hand wegspelen. In UNO mag je blij zijn als je elke beurt één kaart wegspeelt. In DOS is het theoretisch mogelijk om zes kaarten in één beurt weg te spelen. In deze theoretische situatie dwing je de andere spelers ook om twee kaarten te trekken. Hierdoor kunnen spelers de uitkomst van een ronde in slechts één beurt enorm beïnvloeden.Omdat het zo makkelijk is om kaarten kwijt te raken, gaan rondes in DOS een stuk sneller dan UNO. In DOS zijn de meeste rondes al na een paar keer rond de tafel afgelopen en duurt elke ronde maar een paar minuten.

Ik heb wat gemengde gevoelens over deze toevoegingen/veranderingen in DOS. Zoals ik net al zei, gaan rondes in het spel een stuk sneller. Ik zie dit als een positief punt, omdat kaartspellen snel moeten gaan. Je hoeft je geen zorgen meer te maken over de beruchte UNO-rondes die nooit eindigen omdat spelers hun laatste kaart niet kwijt kunnen raken. Spelers kunnen maximaal een paar beurten hebben waarin ze geen kaart kunnen spelen. MetSpellen duren maar een paar minuten en je hoeft niet lang te spelen voordat een speler 200 punten heeft.

Het andere voordeel van deze extra mechanismen is dat DOS aanvoelt alsof het meer strategie heeft dan UNO. Hoewel ik UNO altijd leuk heb gevonden, zou ik het geen strategisch spel noemen. Als je een kaart hebt die overeenkomt met de huidige open kaart, speel je die. Er zijn niet veel keuzes te maken in het spel, omdat het meestal vrij duidelijk is wat je moet doen op een gegeven beurt. DOS is ook niet erg strategisch,Dit komt vooral doordat je een of twee kaarten kunt uitspelen die bij een kaart passen en een bonus krijgt voor bij elkaar passende kleuren. In de meeste beurten zal het nog steeds vrij duidelijk zijn wat je moet doen, maar er zullen een paar beurten zijn waarin je een paar keuzes hebt.

De meeste problemen die ik had met DOS komen voort uit het feit dat het spel te ver gaat in het makkelijk maken van het matchen van kaarten. Zoals ik al eerder aangaf, komt het zelden voor dat je een beurt geen matches kunt maken. Hoewel ik het leuk vind dat dit de rondes sneller maakt, versnelt het het spel naar mijn mening te veel. Een speler kan zelfs een ronde binnen twee beurten winnen als hij geluk heeft. Door deze mechanicaRondes lijken bijna net zo snel te eindigen als ze beginnen. Terwijl UNO rondes soms een beetje te lang uitstrekt, gaat DOS veel te ver in de tegenovergestelde richting.

Een ander probleem met DOS is dat het veel van de spelersinteractie van UNO elimineert. UNO heeft eigenlijk veel spelersinteractie, omdat je de kaart kunt veranderen die de volgende speler moet passen. Als je controle hebt over welke kaart de volgende speler moet passen, kun je hun lot in het spel beïnvloeden. Hierdoor kun je met spelers knoeien als je probeert de stapel te veranderen in een nummer/kleur die de volgende speler moet passen.Je kunt niet echt rotzooien met de volgende speler, want elke kaart die je uitspeelt leidt er alleen maar toe dat de kaarten worden weggegooid en dat er nieuwe kaarten op tafel worden gelegd. Buiten het dwingen van een speler om een kaart te trekken door het spelen van een kleurmatch met twee kaarten, kun je niet echt invloed uitoefenen op de andere spelers.

Bovendien elimineert DOS alle speciale kaarten die je zou kunnen gebruiken om de andere spelers in de war te brengen. Overslaan, omkeren, twee trekken, enz. zitten niet in DOS. Alle speciale kaarten in DOS worden gebruikt om de speler die ze bezit te helpen in plaats van de andere spelers te straffen. In UNO zou je deze kaarten kunnen gebruiken om te voorkomen dat een speler uit gaat. Dit is niet mogelijk in DOS omdat je ze niet kunt dwingen omkaarten trekken of hun beurt verliezen. Omdat spelersinteractie zo'n belangrijk onderdeel van UNO is, kun je meteen zien dat dit helaas ontbreekt in DOS.

Bovenop dit alles denk ik dat DOS misschien nog wel meer geluk heeft dan UNO. Het geluk komt uit een paar verschillende gebieden. Het belangrijkste zijn de kaarten die open liggen als je aan de beurt bent. De openliggende kaarten bepalen of je kaarten kunt spelen en hoeveel je er kunt spelen. Als de openliggende kaarten niet werken met de kaarten in je hand, is er geen kans dat jeIn principe wil je kaarten met een wild # of hoger nummer open op tafel hebben liggen als je aan de beurt bent. Deze kaarten zijn veel gemakkelijker om op te spelen omdat je de mogelijkheid hebt om twee kaarten te spelen die overeenkomen met de open kaart.

Wat betreft de kaarten die je krijgt, wil je veel kaarten met lage getallen en speciale kaarten. Lagere kaarten zijn beter omdat ze kunnen worden gespeeld op lage open kaarten en kunnen worden toegevoegd aan een andere kaart voor een tweekaartmatch. Vooral de speciale kaarten zijn erg krachtig. De wilde DOS-kaarten helpen echt bij het krijgen van tweekaartkleurenmatches, omdat ze fungeren als een kaart met een lage waarde van een willekeurige kaart.De #-kaarten zijn echter volledig gemanipuleerd. Omdat ze als elk nummer in het spel kunnen fungeren, kun je ze in elke beurt spelen. Ze zijn zelfs nog krachtiger omdat je ze aan elk van je andere kaarten kunt toevoegen, waardoor ze gemakkelijk te gebruiken zijn om een tweekaartenmatch te maken. In principe wint de speler die de beste kaarten krijgt.

Qua onderdelen is DOS eigenlijk wat je zou verwachten van een kaartspel van Mattel. Hoewel de twee spellen heel verschillend zijn, doen de kaarten in DOS me een beetje denken aan UNO. De stijl van de kaarten lijkt erg op elkaar. De kaarten zijn vrij basic, maar wel kleurrijk. Ze zijn niets bijzonders, maar ze dienen hun doel.

Aan het eind van de dag weet ik niet precies wat ik van DOS moet denken. Er zijn dingen die ik leuk vind aan het spel en er zijn dingen die volgens mij beter hadden gekund. Op basis van de officiële regels denk ik dat UNO het betere spel is, omdat het eleganter is en beter werkt als opvulkaartspel. DOS heeft echter veel onbenut potentieel. Het voelt gewoon alsof het spel iets mist. Een paar goede huizenRegels die het aantal kaarten dat je per ronde kunt spelen beperken, zouden het spel waarschijnlijk drastisch verbeteren. Hoewel ik denk dat UNO het betere spel is, zie ik DOS met een paar goede huisregels het betere spel worden.

Moet je DOS kopen?

Aangekondigd als het onofficiële vervolg op UNO, wist ik niet echt wat ik van DOS moest denken. Ik dacht dat het gewoon weer een spin-off van UNO zou zijn met wat kleine aanpassingen aan de regels. Hoewel DOS wat inspiratie haalt uit UNO, merk je meteen dat de twee spellen niet zoveel gemeen hebben als je zou verwachten. Het grootste verschil zit hem in het feit dat je geen kleuren hoeft te matchen (buiten de bonussen),en dat je meer kaarten per beurt kunt uitspelen. Dit leidt ertoe dat het veel gemakkelijker is om je kaarten te matchen, waardoor rondes een stuk sneller verlopen. DOS lijkt ook iets meer strategie te hebben, omdat er een aantal strategische beslissingen in het spel moeten worden genomen. Het probleem is dat het veel te gemakkelijk is om kaarten kwijt te raken, waardoor rondes te snel eindigen. DOS mist ook een groot deel van de spelerDOS heeft een aantal goede ideeën, maar heeft echt wat huisregels nodig om net zo goed te zijn als UNO.

Als je nooit echt een fan bent geweest van eenvoudige kaartspelletjes, dan zal DOS niets voor jou zijn. Voor fans van UNO zal de beslissing over DOS iets ingewikkelder zijn. Als je denkt dat DOS veel op UNO zal lijken, dan zul je misschien teleurgesteld zijn. Je zult waarschijnlijk ook een deel van de spelersinteractie missen. Als het concept van het spel je echter interessant lijkt en je van eenvoudige kaartspelletjes houdt, dan is hetHet kan de moeite waard zijn om DOS te controleren.

Als je DOS wilt kopen, kun je het online vinden: Amazon, eBay