یک بار. یک کارت دسته انتخاب شده و خوانده شده است که هیچ کس تصمیم به وتو ندارد، بازیکن فعلی تایمر شنی 30 ثانیه ای را برمی گرداند و همه بازیکنان (از جمله کسی که دسته را خوانده است) شروع به نوشتن پاسخ های مربوط به کارت می کنند. به عنوان مثال، با استفاده از کارت دسته «زیور آلات چمن»، پاسخ های ممکن می تواند شامل «گنوم»، «فلامینگو صورتی»، «حمام پرنده» و «فانوس دریایی» باشد. بازیکنان فقط می‌توانند سه پاسخ را انتخاب کنند (اگرچه قوانین بیان نمی‌کنند که آیا می‌توانید پاسخی را که قبلاً نوشته‌اید تغییر دهید یا فهرستی طولانی تهیه کنید و سپس سه پاسخی را که بهترین پاسخ را به دست آورده‌اید انتخاب کنید، ما هر دو را انتخاب کردیم).

(برای یک نسخه بزرگتر روی تصویر کلیک کنید تا بتوانید ببینید چه خبر است) این یک نمونه دور چشم به چشم است.دسته بندی «چیزهایی که مانع از خوابیدن شما می شود» است. بازیکنان سمت چپ و وسط هر سه پاسخ را مطابقت دادند در حالی که بازیکن سمت راست یکی از پاسخ های خود را از دست داد.

وقتی تایمر تمام شد، همه باید نوشتن را متوقف کنند و اکنون زمان مقایسه پاسخ ها فرا رسیده است. . بازیکن شروع کننده سه مورد در لیست خود را یکی یکی می خواند. اگر بازیکن دیگری (یا چند بازیکن دیگر) همان پاسخ شما را یادداشت کرد، همه بازیکنانی که آن پاسخ را دارند آن را از لیست خود خط می زنند. اگر بازیکن موردی را اعلام کند که هیچ کس دیگری در لیست خود ندارد، یک بلوک امتیاز را از هرم می گیرد و آن را روی کاشی ساختمان خود قرار می دهد. اگر بازیکنی چندین پاسخ داشته باشد که با کسی مطابقت نداشته باشد، آن تعداد بلوک امتیاز را از هرم می گیرد. همچنین، اگر بازیکنی نتواند به سه پاسخ برسد، هر «پاسخ خالی» نیز او را مجبور می‌کند که برای هر یک بلوک‌های امتیازی بگیرد.

این بازیکن پاسخی داشت که با هیچ‌کس مطابقت نداشت. در جدول. آنها یک بلوک امتیاز را می گیرند و آن را روی هرم خودشان قرار می دهند. اگر این هرم کامل شود (با یک ردیف پنج، از چهار، سه، دو و یک بلوک شروع می شود)، بازیکن بازنده خواهد شد.

پس از اینکه بازیکن شروع کننده لیست خود را تمام کرد، بازیکن بعدی در جهت عقربه های ساعت لیست خود را می خواند، و غیره تا زمانی که همه بازیکنان لیست های خود را با یکدیگر مقایسه کنند (و هر بلوک امتیازی را که "به دست آورده اند" بردارند). سپس، پیاده بازیکن شروع کننده حرکت می کنددر جهت عقربه های ساعت به بازیکن بعدی می رسد و یک دور جدید آغاز می شود. راندها دقیقاً به همین ترتیب ادامه می‌یابند تا زمانی که بازیکن هرم بلوک‌های امتیازدهی خود را کامل کند (15 بلوک/پاسخ اشتباه) یا ذخیره بلوک‌های امتیازدهی در وسط جدول تمام شود. هنگامی که بازی به دلیل یکی از این دو شرط به پایان می رسد، بازیکنی که کمترین بلوک امتیاز را داشته باشد برنده است.

این نمونه ای از نحوه پایان یک بازی است. بازیکنی که در وسط قرار دارد واقعاً از چشم به چشم بوی بد می دهد و قبلاً هرم خود را تکمیل کرده است. از آنجایی که هرم کامل شده است، بازی تمام می شود، بازیکن وسط بازنده می شود و سایر بازیکنان تعداد بلوک های امتیاز دهی را با هم مقایسه می کنند. بازیکن سمت راست پنج تا بازیکن سمت چپ دو تا. بنابراین، بازیکن سمت چپ برنده است.

افکار من:

در حالی که چشم به چشم اساساً بازی سالنی What Were You Thinking با چند چرخش یا Scattegories در معکوس است و بنابراین به خصوص اصلی نیست، آن را هنوز هم بسیار سرگرم کننده برای بازی. با این حال، بازی فقط کمی با قوانین عادی What Were You Thinking متفاوت است (و به نظر من قوانین این بازی در واقع بدتر هستند). اضافه کردن تراشه های وتو خوب است اما می توانید به راحتی آنها را خودتان درست کنید. بقیه قوانین به نظر من تو بازی سنتی بهتره.

اول اینکه روش امتیاز دهی خیلی بهتره. در What Were You Thinking به هر فردی که می خورید یک امتیاز می گیریدمطابق با (سه امتیاز برای تطبیق سه بازیکن، و غیره) و صفر برای هر پاسخ منحصر به فرد. بازیکنی که کمترین امتیاز را در هر دور کسب می کند یک امتیاز دریافت می کند (که مانند بلوک های امتیازدهی چیز خوبی نیست). وقتی یک بازیکن به هشت امتیاز می رسد، بازنده اعلام می شود و یا هر کس دیگری یا بازیکنی که کمترین امتیاز را دارد برنده است (بسته به نسخه ای که بازی می کنید). دو روش امتیاز دهی بسیار شبیه به هم هستند، اما من ترجیح می دهم که What Were You Thinking هر راند را جداگانه به ثمر برساند تا چشم به چشم که به شما یک بلوک امتیاز برای هر پاسخ اشتباهی که تا پایان بازی ادامه می دهد، ترجیح می دهم. در بازی سنتی، می توانید دور بدی داشته باشید و به طور موثر حذف نشوید (به جای آن فقط یک امتیاز می گیرید). اگر در حال بازی چشم به چشم با شش بازیکن (حداکثر) هستید و دور بدی دارید که در آن هر سه پاسخ خود را نجوا می کنید، ممکن است تا حد زیادی از بازی خارج شوید.

همچنین، در What اگر فکر می کردید می توانید حداکثر پنج پاسخ مختلف را در مقابل محدودیت شدید سه پاسخ در چشم به چشم ارائه دهید. من فکر می کنم سه کارت برای بسیاری از کارت های دسته بندی بازی بسیار کم است. شما اغلب مجبور خواهید بود یک پاسخ بسیار منطقی بدهید زیرا قبلاً سه پاسخ خوب دارید. در این صورت ممکن است همه بازیکنان دیگر به جای پاسخ‌هایی که شما استفاده می‌کنید از آن پاسخ استفاده کنند و شما با یک بلوک امتیازی مواجه شوید، حتی اگر این کاملاً تقصیر شما نباشد. اجازه دادن به پنج پاسخ نیزبازیکنان بزرگ را از بازیکنان خوب متمایز می کند.

در نهایت، در حالی که Eye to Eye 200 کارت دسته را ارائه می دهد (در مجموع 400 سؤال مختلف)، بازیکن فعلی قرار است دسته خود را در What Were You تشکیل دهد. فكر كردن. این بسته به خلاقیت شما می تواند مثبت یا منفی باشد. داشتن چند کارت دسته از پیش ساخته شده خوب است (حتی اگر 400 دسته واقعاً زیاد نیستند) اما بازی با دسته های خود نیز می تواند سرگرم کننده باشد. اگر به کارت‌های بیشتری نیاز دارید، SimplyFun افزونه‌ای به نام More Eye to Eye (که شامل 650 دسته جدید می‌شود) نیز ارائه می‌کند. اگر تصمیم دارید What Were You Thinking را بازی کنید، پیدا کردن دسته‌های خود نسبتاً آسان است، اما اگر نمی‌توانید، باید بتوانید به راحتی فهرستی از دسته‌های ممکن را به صورت آنلاین پیدا کنید.

چشم به Eye سعی می کند با گنجاندن برخی از اجزای بسیار با کیفیت، ارزش بیشتری را ارائه دهد. متأسفانه، تقریباً همه آنها کاملاً غیر ضروری و حتی کمی آزار دهنده هستند. در حالی که بلوک های امتیازآور بلوک های چوبی خوبی هستند، دلیلی برای آنها وجود ندارد. به جای ساخت هرم، می توانید به راحتی از یک تکه کاغذ خراش برای محاسبه امتیاز استفاده کنید. نشانگر چرخش نیز بی فایده است زیرا همه می دانند که به هر حال نوبت کیست. تراشه های وتو افزودنی خوبی هستند اما می توانید به راحتی خودتان آن را درست کنید. به جای ارائه تمام این اجزای تقریباً بی فایده،کارت‌های دسته‌بندی بیشتر می‌توانستند خوب باشند.

چشم به چشم تا حدودی برای خانواده مناسب است (برخلاف بسیاری از بازی‌های مهمانی، سؤالات کاملاً رام می‌شوند و هیچ محتوایی برای بزرگسالان ندارند). جعبه دوازده سال به بالا را توصیه می کند و من می گویم که تقریباً درست است. با این حال، به جز نوجوانان، کودکان احتمالاً در این بازی مهارت خاصی نخواهند داشت، اما باید بتوانند آن را بازی کنند. برای کودکان کوچکتر از آن (و همچنین کودکانی که با برخی از سؤالات بازی اصلی دست و پنجه نرم می کنند)، SimplyFun همچنین Junior Eye to Eye را منتشر کرد که باید سؤالات مناسب تری برای آنها داشته باشد.

در حالی که Eye to Eye است. اگر نمی‌خواهید اجزا یا کارت‌های دسته‌بندی خود را بسازید (یا قوانین Eye را به Eye ترجیح می‌دهید)، ممکن است ارزش خرید داشته باشد، یک مشکل بزرگ قیمت بازی است. این بازی با قیمت 40 دلار به فروش می رسد و از تاریخ انتشار این بررسی، حتی 29 دلار برای یک نسخه استفاده شده در آمازون است. این برای یک بازی رومیزی خیلی گران نیست (من با کمال میل آن را برای بازی های طراح واقعاً خوب می پردازم و من بسیار صرفه جو هستم) اما می توانید قوانین What Were You Thinking را چاپ کنید و یک بازی مشابه را به صورت رایگان انجام دهید. برای یک بازی سخت است که با رایگان رقابت کند.

حکم نهایی:

چشم به چشم بازی بسیار محکمی است اما متأسفانه، زیرا بر اساس یک بازی سالنی است. که فقط با مداد، کاغذ و تایمر قابل بازی است، احتمالاً برای اکثر گیمرها ارزش خرید ندارد. اگر شما پیدا کنیدبازی در یک فروشگاه صرفه جویی با قیمت ارزان و نمی خواهید زحمت ایجاد دسته بندی های خود را به زحمت بیندازید، احتمالا ارزش خرید را دارد. در غیر این صورت، فقط توصیه می کنم اگر مفهوم مورد علاقه شماست، What Were You Thinking را امتحان کنید.