Al sinds ik een kind was, ben ik fan van eigenzinnige spellen die iets nieuws proberen. Toen ik Everhood voor het eerst zag, viel het me daarom erg op. Hoewel ik over het algemeen niet zo'n fan ben van ritmespellen, was er gewoon iets aan Everhood dat me erg aansprak. Het spel deed me erg denken aan spellen als Undertale en Earthbound, het soort spellen waar ik over het algemeen dol op ben.Everhood kan soms erg moeilijk zijn en het duurt even voordat je op gang komt, maar het is een unieke kijk op ritmespellen die ook nog eens erg leuk is om te spelen.

In Everhood speel je als een houten pop. Als je personage wakker wordt, ontdek je dat je arm is gestolen door een blauwe kabouter die het bos is ingelopen. Tijdens de zoektocht naar je vermiste arm kom je de eigenzinnige bewoners van het gebied tegen die je helpen op je reis. Naarmate je verder komt op je reis, kom je erachter dat misschien niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt.

Als ik de belangrijkste gameplay van Everhood zou moeten beschrijven, zou ik zeggen dat het een beetje aanvoelt als een omgekeerde ritmegame. Ik zal het verder uitleggen. Tijdens het spel ga je verschillende "gevechten" aan. In de meeste van deze gevechten sta je onderaan vijf banen waartussen je naar believen kunt wisselen. Er begint muziek te spelen en er vliegen noten naar de onderkant van het scherm. In een normaleritmespel moet je op tijd op de corresponderende knoppen drukken om punten te scoren. In Everhood zijn deze noten gevaarlijk. Elke noot die je raakt brengt schade toe. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad die je kiest, herstel je verloren gezondheid na een bepaalde tijd als je geen extra schade oploopt. Om de noten te ontwijken kun je snel tussen de banen door ontwijken of je kunt in de lucht springen wat eenAls je het hele liedje overleeft, kun je verder. Als je faalt, moet je het liedje opnieuw starten vanaf het begin of vanaf een controlepunt dat je in het liedje hebt bereikt.

Ik heb eerlijk gezegd nooit sterke gevoelens gehad voor het ritmische genre van spellen. Ik vind ritmespellen leuk, maar ik zou het ook niet als een van mijn favorieten beschouwen. Er zijn misschien andere spellen met een vergelijkbaar uitgangspunt, maar ik kan me niet herinneren dat ik ooit een spel heb gespeeld zoals Everhood. Het deelt elementen van een spel als Undertale en enkele andere ritmespellen, maar het voelt ook uniek aan. Eerlijk gezegd is de gameplayHet voelt een beetje als een soort dans waarbij je om de noten heen moet bewegen/springen om ze te ontwijken. Dit is allemaal gebaseerd op de muziek, dus het voelt nog steeds alsof je een ritmespel speelt.

Het is moeilijk om te beschrijven hoe het is om Everhood te spelen, maar het is gewoon leuk om te spelen. Er is iets heel bevredigends aan de gameplay als je heen en weer glijdt terwijl je noten ternauwernood ontwijkt. Het spel houdt nooit echt op omdat de nummers snel zijn en je dus constant in beweging moet zijn. Vooral de muziek drijft de gameplay. Ik vond de muziek van Everhood fantastisch, zowelDe muziek vertaalt zich naar een leuke en uitdagende gameplay. Ik zie mezelf ook gemakkelijk naar de soundtrack van het spel luisteren buiten het spelen om.

Afgezien van de ritmische gameplay is de rest van het spel een typisch avonturenspel. Je beweegt je door de wereld, hebt interactie met andere personages en pakt voorwerpen op om verder te komen in je reis. Deze elementen van het spel zijn typisch voor een traditionele 2D RPG. Er is niets mis met deze elementen, ze zijn alleen niet zo spannend als de ritmische gevechten.

Een van de dingen die me in eerste instantie intrigeerden aan Everhood is dat het me eerlijk gezegd erg deed denken aan eigenzinnige RPG's zoals Undertale, Earthbound, etc. Tussen de personages, de wereld en het algehele gevoel van het spel, voelde het alsof het geïnspireerd was door die spellen. Vooral de personages vielen naar mijn mening erg op. Het spel verdient over het algemeen veel lof voor de sfeer, want het spel isEigenzinnig maar interessant. De grafische stijl is pixel art, maar ik vond het er erg mooi uitzien. Sommige van de gevechten in het bijzonder voelen alsof je in een trippy danszaal vol met lichten bent. Eerlijk gezegd vond ik het slechtste deel van de sfeer van het spel het verhaal zelf. Het verhaal begint gewoon een beetje traag als er een heleboel willekeurige dingen gebeuren. Ik zou niet zeggen dat het verhaal slecht is, maar het vereist weleen beetje eigen interpretatie, tenminste in het begin, om te weten wat er aan de hand is.

Nu we het toch over het verhaal van het spel hebben, er is iets dat ik snel even naar voren wil brengen over Everhood. Als ik een recensie schrijf over een spel, probeer ik over het algemeen spoilers te vermijden. Dit is niet echt een spoiler, maar ik wil wel zeggen dat er halverwege het spel een vrij drastische verandering in het spel plaatsvindt. Ik zal niet ingaan op details om spoilers te voorkomen, maar het heeft een vrij grote invloed op zowel het verhaal als de gameplay. DeDe hoofdgameplay is hetzelfde, maar het voegt nog een kleine draai toe die de gevechten een nieuwe wending geeft. Ik vond het een goede toevoeging, maar het maakt de gevechten naar mijn mening wel moeilijker. Wat het verhaal betreft, dit is het punt waar de dingen bij elkaar beginnen te komen en het niet langer aanvoelt als een hoop willekeurige gebeurtenissen. Ik wil echt niet meer in detail treden, maar ik vond de draaiEcht interessant, want net als je denkt dat het spel gaat eindigen, begint het eigenlijk pas.

Dus ik ga dit vooraf door te zeggen dat ik verre van een expert ben in het ritmische genre van videospellen. Ik zou niet zeggen dat ik vreselijk ben in het genre, want ik speel ze meestal op de normale moeilijkheidsgraad. Dat gezegd hebbende kan Everhood soms behoorlijk moeilijk zijn. Het spel heeft vijf verschillende moeilijkheidsgraden met als aanbevolen moeilijkheidsgraad hard (de vierde hoogste). Ik probeerde het spel op dieniveau en moest al snel overschakelen naar de normale modus (op twee na hoogste) omdat het op het harde niveau een eeuwigheid zou duren voordat ik vooruitgang zou boeken. Op het normale niveau zou ik zeggen dat de moeilijkheidsgraad behoorlijk op en neer kan gaan. Sommige nummers kon ik in een paar pogingen voltooien. Zelfs op het normale moeilijkheidsniveau waren er nog steeds nummers die veel pogingen vergden voordat ik ze kon verslaan. Naarmate je verder komtin het spel lijkt de moeilijkheidsgraad nog verder omhoog te gaan.

Ik zie de moeilijkheidsgraad als negatief voor sommige mensen en als positief voor anderen. Ik vond eerlijk gezegd sommige nummers nogal frustrerend. Om enige kans te maken om sommige nummers te verslaan, moet je bereid zijn om een paar keer dood te gaan terwijl je jezelf ermee vertrouwd maakt. De genezingsfunctie helpt soms echt als je gewoon lang genoeg moet overleven in de moeilijke delen totdat je kuntAls je snel gefrustreerd raakt door moeilijke spellen, zal Everhood je misschien afschrikken. Ik denk echter dat het tegenovergestelde geldt voor spelers die een echte uitdaging willen. Ik had eerlijk gezegd soms moeite met de normale moeilijkheidsgraad en er zijn nog twee moeilijkheidsniveaus hoger. Als je echt een uitdaging wilt, zal het spel je waarschijnlijk geven wat je wilt.

Wat betreft de lengte van Everhood, denk ik dat die direct samenhangt met de moeilijkheidsgraad die je kiest en hoe makkelijk je door de nummers heen komt. De ontwikkelaars zeggen dat het ongeveer 5-6 uur duurt om het spel uit te spelen. Voor sommige spelers denk ik dat dat klopt. Als je echter problemen met het spel hebt, kan het zeker langer duren. Ik heb het spel nog niet helemaal uitgespeeld en ik benAls je echt goed bent in dit soort spellen of ervoor kiest om op een van de makkelijkere moeilijkheidsniveaus te spelen, zie ik het spel iets minder lang duren. Als je jezelf echter echt uitdaagt, denk ik dat het spel een stuk langer kan duren.

Everhood is niet helemaal een perfect spel, maar ik heb het met veel plezier gespeeld. De beste manier om de belangrijkste gameplay te beschrijven is waarschijnlijk om te zeggen dat het speelt als een omgekeerde ritmegame. In plaats van op de knoppen te drukken die overeenkomen met de noten, moet je proberen de noten helemaal te vermijden. Ik ben niet de grootste fan van ritmegames, maar ik vond dit echt interessant. De gameplay is erg snel,uitdagend en over het geheel genomen gewoon erg leuk. Het is niet onbelangrijk dat de muziek in het spel ook geweldig is. Verder doet Everhood het erg goed met de algehele sfeer en creëert het een interessante wereld vol eigenzinnige personages. Het verhaal komt echter wel een beetje traag op gang. Het grootste probleem van het spel is waarschijnlijk dat het soms best moeilijk kan zijn. Dit leidt ertoe dat het spel eenSoms een beetje frustrerend, vooral als je geen expert bent in ritmespellen.

Mijn aanbeveling voor Everhood hangt vooral af van je mening over het uitgangspunt van het spel. Als je niet echt van ritmespellen houdt en het spel gewoon niet zo interessant vindt klinken, is het waarschijnlijk niets voor jou. Fans van interessante aanpassingen aan ritmespellen en eigenzinnige spellen in het algemeen zullen waarschijnlijk veel plezier beleven aan Everhood en zouden moeten overwegen om het spel op te pakken.

Everhood online kopen: Nintendo Switch, PC

Wij van Geeky Hobbies willen Chris Nordgren, Jordi Roca, Foreign Gnomes en Surefire.Games bedanken voor het recensie-exemplaar van Everhood dat we voor deze recensie hebben gebruikt. Behalve het ontvangen van een gratis recensie-exemplaar van het spel, hebben wij van Geeky Hobbies geen andere compensatie ontvangen voor deze recensie. Het gratis ontvangen van het recensie-exemplaar had geen invloed op de inhoud van deze recensie of de uiteindelijke score.